8.

Dit kon niet. Er was maar één verklaring voor het geen wat voor mij stond en dat was dat ik gek werd. Dit kon niet echt zijn. Wat had er in het eten gezeten? Drugs? Dat zou dit… Wezen voor me nog enigszins kunnen verklaren. Misschien als ik mijn ogen sloot en ze daarna weer opende, of als ik mezelf kneep het zou verdwijnen. Au, oké, nee zelfs dat helpt niet. Ik ging voorzicht op mijn kont zitten en sloot mijn ogen voor een kort moment en keek toen weer op. Nee, de grijze wolf stond nog steeds voor me, op dezelfde plek als daarnet. Een kort gejank kwam uit zijn bek en zijn grote ogen keken mij onderzoekend aan. Alsof hij bang was dat ik iets ging doen dat niet goed voor mezelf was. Het moest Paul wel zijn, maar zou dat betekenen dat iedereen die daar had gezeten dit was? Seth? Zelfs Leah. Ik schudde mijn hoofd en trok mijn knieën op en sloot mijn armen er omheen. De Paul-wolf zakte door zijn poten en kwam naar me toe gekropen, met zijn buik schurend over de harde bos aarde. Weer piepte hij en bleef op een armlengte van me afliggen. Zijn warme adem streek over mijn gezicht en voor het eerst keek ik hem recht aan. Het waren echt Paul’s ogen, het kon niet anders. Twijfelend stak ik mijn hand uit en Paul volgde mijn hand met zijn ogen en schoof nog wat dichter naar me toe. Voorzichtig raakte ik zijn snuit aan en Paul sloot zijn ogen. Ik stak mijn hand nog wat verder uit en ging zo dichtbij mogelijk bij hem zitten. Mijn andere hand klemde ik in de kraag van zijn vacht en begon zachtjes te snikken. ‘Ik word gek.’ Mompelde ik en lachte toen. ‘Maar dat is op deze manier wel fijn.’ Mompelde ik en ademde trillerig in. ‘Maar… Dit is een geheim, hoe kan het dan dat je me dit nu laat zien?’ Vroeg ik en boog wat naar achter zodat ik Paul aan kon kijken. Voorzichtig wreef ik mijn tranen weg en fronste toen. ‘Tuurlijk,’ ik haalde mijn neus even op. ‘je kan niet praten natuurlijk.’ Ik zuchtte en duwde mezelf weer tegen hem aan. Ik krulde mezelf op in een balletje en sloot mijn ogen. ‘Ik moet zo wel naar huis…’ Ik gaapte. ‘Anders word mama bezorgd.’ Zei ik voor ik wegzakte in een diepe slaap.