Hoofdstuk 20

Hallo David,

Nog één keer zag ik de letters in mijn bekende handschrift staan, voordat ik de brief in het vuur gooide.
'Ik zei toch dat je ze moest verbranden,' zei Emma.
Ik knikte, terwijl ik in de vlammen staarde. We waren in Emma's achtertuin en haar vader had ons toegestaan een klein vuurtje in een vuurkorf te maken. Natuurlijk had Emma hem niet verteld waar het voor was, maar hij had wel een zak marshmallows achtergelaten.
Dus dit was officieël het einde van dit. Het schrijven van brieven, het denken aan hem. Het werd ook wel tijd. David was nu verleden tijd.

'Denk je dat het iets wordt tussen jou en Rick?,' vroeg Emma me.
'Het was heel leuk gisteren,' antwoordde ik. 'Maar ik wil niets overhaasten.'
'Kom op! Jullie zijn perfect,' zei Emma verontwaardigd.
Ik glimlachte. Misschien waren we dat wel, maar het was iets meer dan een maand geleden dat David en ik uit elkaar waren gegaan en alles was zo snel gebeurd na dat en ik voelde dat ik het beter eerst even rustig aan kon doen.
'Ik dump hem niet! Maar ik wil niet dat alles nu te snel gaat. Dat lijkt me geen goed idee.'
Emma zuchtte. Ik wist dat we een hele discussie zouden starten, als ik niet snel het onderwerp veranderde. Gelukkig wist ik hoe ik dat moest doen.
'Dus, ik hoorde dat je een nieuwe collega hebt...,' zei ik op een betekenisvolle toon tegen Emma. Ik had vaag wat opgevangen van haar en ik wist hoe ik de signalen moest interpreteren.
'Ja...' Ze bloosde een beetje, ondanks de kou. 'Hij is erg leuk.'
'Heb je al met hem gepraat?'
'Ja, in onze pauze laatst.' Emma had een baantje bij de supermarkt. Ze was er niet zo dol op, maar deze nieuwe jongen motiveerde haar wel om nog een tijdje te blijven. Ik moest toegeven dat ik het heel schattig vond om Emma verliefd te zien, omdat ze zich normaal gesproken nooit zo gedroeg.

En zo kreeg ik het voor elkaar Emma af te leiden van mijn liefdesleven en al haar vragen waar ik best wel antwoord op wist. Ik wist zeker dat ik Rick heel erg leuk vond en ik zou het zeker niet erg vinden als ik onze relatie serieus zou worden, maar ik durfde niet te hard van stapel te lopen.

Emma ging nog even door, maar mijn gedachten zaten ergens anders. Ik dacht aan wat er de afgelopen weken was gebeurd. Ik had van Kim gehoord wat er met David was gebeurd: ze had haar hele klas, min of meer per ongeluk, verteld van zijn leugenachtige dubbelleven. Voor een universiteit waren de mensen daar nog behoorlijk verzot op drama en natuurlijk stond iedereen aan Kims kant. David kreeg zijn straf voor het bedriegen van twee meisjes en met Kim ging het al een stuk beter. Ze werkte nog steeds bij het restaurant en ik liet haar meestal stiekem meeprofiteren van mijn status als onderbaas.

'En toen keek hij naar me,' zwijmelde Emma. Ik moest toegeven dat ik nauwelijks naar haar verhaal had geluisterd, maar dat nam niet weg dat ik blij voor was. Ik hoopte echt dat het wat zou worden tussen die twee. Emma had me onvoorwaardelijk gesteund de afgelopen weken en dit verdiende ze echt.
Ik glimlachte. 'Ik ben blij voor je. Als je enige hulp nodig hebt, zeg het maar.'
'Dank je,' zei ze dankbaar.

Nu het laatste papier tot as was vergaan, herinnerde niets me meer aan mijn oude vriendje.
'Papier brandt goed,' zei ik droog. Ik voelde me op geen enkele manier verdrietig hierom. Ik was blij dat het af kon sluiten.
'Tijd voor marshmallows,' zei Emma, en ze hield de zak omhoog.

Even later aten we marshmallows en lachten we om domme dingen. We bleven buiten zitten tot het zo koud was dat we bijna bevroren en dronken warme chocolademelk bij de kachel. Het was één van die perfecte dagen, die alleen maar perfecter werden, omdat je weet dat er meer van die dagen zullen komen.
En die zouden komen.

Dit is officieël het laatste hoofdstuk. Heel erg bedankt voor het lezen en jullie lieve reacties. Maar voordat jullie weggaan; er komt nog een epiloog en dan is dit verhaal definitief beëindigt. Ik hoop trouwens dat jullie blij zijn om nog wat van David te horen. Hij is vast niet zo blij nu