Epiloog

'Gelukkig nieuwjaar!'
De klok op het scherm van de televisie was verdwenen en in plaats daarvan was er vuurwerk te zien. De laatste minuut hadden we met zijn alleen '3...2...1' geschreeuwd en nu was het zover. Het was 2013.
Een nieuw jaar was een goed moment om dingen af te sluiten, en dat had ik gedaan. David was verleden tijd. Glimlachend keek ik naar Rick. Hij was de toekomst.
Emma was de eerste die me omhelsde, gevolgd door Lara. Daarna stonden Rick en ik glimlachend tegenover elkaar.
'Gelukkig nieuwjaar,' fluisterde ik zachtjes en langzaam kwamen onze lippen dichterbij. En ik zag vuurwerk.
Letterlijk, natuurlijk. Het eerste vuurwerk was afgestoken. Ik lachte zodra onze kus was afgelopen.
'Gelukkig nieuwjaar.'

Voordat we naar buiten gingen om naar het vuurwerk te kijken, pakte Emma haar mobieltje. Ik wist wel waarom: ze wilde kijken of hij wat had gestuurd. Hij was de collega waar ze ondertussen hopeloos verliefd op aan het worden was.
'Hij heeft me wat gestuurd!' Emma schreeuwde als een verliefde tiener. En dat was ze eigenlijk ook, ondanks het feit dat ze achttien was.
Ik glimlachte. 'Wat stuurt hij?'
Ze liet me het sms'je lezen:
"Gelukkig nieuwjaar, Emma! En nu ik het lef heb, dankzij de champagne, wil ik je iets vragen. Wil je een keer met me uit?'
Dan was champagne toch nog ergens goed voor. Naar mijn mening smaakte het verschrikkelijk. Ik herinnerde me nog dat ik het voor het eerst dronk uit zo'n chic glaasje en na de eerste slok had uitgeschreeuwd: 'Dit is het smerigste wat ik ooit heb gedronken! Bah!' Ik had het nauwelijks binnengehouden en later onopvallend weggewerkt in een plantenbak. Dat nooit weer.

Emma had niet eens gemerkt dat mijn gedachten af waren gedwaald. Ze knuffelde haar mobieltje met een verliefde blik in haar ogen. Ik deed geen moeite haar tot bezinning te laten komen. Ik vond het ontzettend leuk om haar zo blij te zien. Rick pakte mijn hand, terwijl Emma gretig terug-sms'te. Lara stond er een beetje ongemakkelijk bij, maar ik wist wel dat zij geen aandacht van de jongens tekort kwam.

Even later stonden we bij het vuurwerk te kijken die de Emma's ouders en buren afstaken. Het sneeuwde weer en het was voor de verandering helder weer. De sterren straalden bijna net zo helder als de sterretjes van de buurkinderen. Ik besefte dat ik nog iets tegen Rick wilde zeggen. Iets wat voor mij heel erg belangrijk was.
'Rick?'
Hij keek in mijn ogen. Zijn grijze ogen leken net gesmolten zilver bij het licht van de sterren en het vuurwerk. Er was een gevoel ontstaan voor hem de afgelopen weken dat sterker was dan verliefdheid. Ik had tegen Emma gezegd dat ik niets wilde overhaasten, maar ik wist het zeker.
'We hebben nog nooit iets officieel gemaakt, terwijl ik dat wel graag zou willen.' Zou hij in dit licht zien dat ik bloosde? 'En hoe stom dit ook mag klinken... Mag ik je vriendin zijn?'
Hij glimlachte. 'Natuurlijk.'


Ik hoorde later nog van Kim dat David zijn excuses aan haar had aangeboden. Ook ik kreeg een sms'je met excuses. Het was nogal zwak in mijn ogen. Maar ik was nu gelukkig met Rick en dat voelde als de beste wraak die ik kon nemen op hem.


Als altijd gingen onze levens verder en David verdween compleet uit mijn leven. Examens, tentamens, essays en jaren gingen voorbij en voordat ik het wist stond er drs. voor mijn naam. Er werd me een baan bij een wetenschappelijk tijdschrift aangeboden en Rick ging werken bij een school als geschiedenisleraar. Na een paar jaar konden we samen een huis kopen en zo kon ons volwassen leven beginnen. Onze bruiloft was de gelukkigste dag in mijn leven, omdat ik wist dat er nog meer van die dagen zouden komen. Net zoals ik het wist op de dag in Emma's tuin, lang geleden.

Dan was dit het einde. En omdat ik de meeste van jullie niet meer zal spreken en ik in een feestelijke bui ben, wil ik jullie ook allemaal een gelukkig nieuw jaar wensen. Ik weet het, een beetje vroeg. We weten nog niet eens of de wereld zal vergaan de 21'ste!
In elk geval hoop ik dat jullie van dit verhaal heb genoten. Het is altijd jammer om een verhaal af te sluiten, maar aan alles komt een einde. Goodbye, iedereen!