Chapter 2 – The Trip to Sweden. (part 1)

“Zo jongens daar zijn we dan.” De jongens keken Simon vragend aan.
“Waarom zijn we hier?” Het was Liam die de vraag stelde waar ze allemaal antwoord op wilde weten.
“Jullie zijn hier vanwege jullie eerste album. We gaan naar Zweden om daar met een paar Zweedse producers wat nummers op te nemen.” 5 van de zes jongens knikte begrijpend.
“Maar waarom zit ik hier dan?” James keek vragend de groep rond.
“Waarom jij hier zit? Omdat jij een goede vriend van alle 5 bent, dus ik wilde je mee hebben zodat ze allemaal iemand hebben buiten de band met wie ze bevriend zijn. Verder heb ik begrepen dat je deze vakantie wel goed kon gebruiken…” Simon keek James steunend aan en James haalde zijn schouders op.
“Oke, dat we vrienden zijn snap ik, maar wat moet ik voor de rest doen in Zweden dan? De jongens zijn toch hele dagen in de studio?” Simon knikte grijnzend.
“Tja James, ik weet toevallig dat jij heel goed kan zingen en gewoon pech had bij Judges Houses met je keel ontsteking, want je was een geduchte tegenstander geweest voor de andere tijdens de Live Shows. Om die reden wilde ik je een kans geven om wat tracks op te nemen die we als demo naar andere platenmaatschappijen kunnen opsturen, als je begrijpt wat ik bedoel…” James sprong op en vloog Simon om de nek.
“DANKJE DANKJE DANKJE!!” Schreeuwde hij opgewonden.
“Rustig aan hè James, je hebt nog geen platencontract.” Simon glimlachte terwijl hij het zij en de andere gaven James een groepsknuffel. Iedereen was blij voor James, omdat ze allemaal zijn verleden kende.

10 dagen later was het dan zover, de jongens stonden bepakt en bezakt op het vliegveld te wachten tot Simon ervoor had gezorgd dat ze langs de douane mochten. James had zijn tante nog niks verteld over de demo’s omdat het nog niet zeker was dat het wat zou gaan opleveren, dus hij hield het nog even voor zichzelf. Hij had het er met de jongens overgehad en Harry had gezegd dat als James een platencontract zou krijgen, hij wel een nummer met de band moest zingen. James had het super gevonden dat Harry dat wilde en ook de andere jongens wilden het graag.
“Zo jongens, we kunnen!” Simon kwam snel aangelopen en gebaarde dat ze in de richting van de douane moesten lopen.
“Gate 14 jongens.” Riep Simon terwijl we allemaal een koffer en een paar tassen meesleepte.
“Simon, waarom hebben we zo’n haast?” Pufte Louis die met een grote koffer liep.
“Omdat we nog maar 10 minuten hebben om in te checken…”
“Simon ik heb honger, mag ik nog snel bij die burger king iets…” “Nee Niall, je hebt alle tijd gehad om wat te eten daarstraks!”
“Ja maar toen had ik nog geen honger!” Protesteerde de Ierse jongen met een pruillip. De andere schoten in de lach en keken lachend naar Niall. “Jij geen honger?” Gierde James van het lachen, “Jij bent altijd aan het eten!” Lachte Zayn en de rest maakte ook allemaal nog een opmerking.

“Jongens, gate 14, we zijn er!” Riep Simon.
De jongens gaven hun koffers af voor de douane en namen alleen hun handbagage mee door de douane. Zonder problemen konden ze doorlopen naar het vliegtuig en stapte ze in. Harry en Louis zaten naast elkaar, Zayn en Liam en Niall en James. Met zijn zessen zaten ze achter elkaar in het vliegtuig en hingen over de stoelen heen om nog even met elkaar te kunnen praten.
“Nou James, succes!” Riep Liam lachend van 3 rijen verder.
“Hoezo?” James keek hem verbaasd aan.
“Omdat Niall bang is voor opstijgen en landen…”
“Is dat echt zo?” Verbaasd keek James Niall aan.
“Ja…” Zei de blonde jongen met een zachte stem.
“Oh, maar dat geeft toch niet! Ik ben er wel voor je hoor, net zoals je er voor mij was in Nederland…” Niall knikte dankbaar en stak zijn tong uit naar Liam.

“Dames en Heren, zou u de gordels om willen doen A.U.B.” werd er omgeroepen en de jongens deden netjes wat er gevraagd werd.
“Nou hier gaan we dan…” Zei Niall bang en James greep zijn hand vast en kneep er bemoedigend in.
“Het komt wel goed, ik ben er voor je!” Niall knikte en zag een beetje witjes. James streelde tijdens het opstijgen met zijn duim over de rug van Niall’s hand en zag dat er al weer wat kleur op de wangen van de kleine blonde jongen naast hem verscheen. Vertederd bleef hij naar Niall staren, niet doorhebbend dat Niall hem ook aankeek.
“James, je mag mijn hand nu wel loslaten hoor…” Zei Niall zachtjes en hij gaf James een knipoog.
“Oh, sorry, ik had niet in de gaten dat we al in de lucht waren…” Zei James en hij voelde het bloed naar zijn wangen stijgen.
Wat voelde hij zich nou weer vreemd. Weer zo’n raar gevoel in zijn buik zoals hij de laatste tijd wel vaker had als hij bij Niall in de buurt was. Hij kon zijn vinger er niet op leggen, maar het voelde wel prettig.
“James, waar kijk je naar?” Verward schudde James zijn hoofd en keek Niall aan.
“Wat zei je?” vroeg hij.
“Waar je naar keek…” Niall keek hem angstig aan. “Voel je je wel goed James?”
“Ja, sorry heb gewoon een beetje last van mijn hoofd…” James keek hem schouderophalend aan en Niall knikte begripvol.
“Ja dat heb ik ook wel eens in het vliegtuig. Probeer anders wat te slapen, misschien helpt dat.” Zei Niall en James knikte en ging gemakkelijk liggen en sloot zijn ogen. Langzaam zakte hij weg in een diepe slaap waarbij hij droomde over iemand die heel bijzonder was in zijn leven.

~

Howdie Peepz

Ik vind het super dat jullie het verhaal nu al zo goed vinden! Ik heb al een aantal reacties, dus ik heb besloten me aan mijn belofte ga houden en jullie ga verblijden met nog een stukje

Ik denk dat jullie het al hebben gemerkt, maar er wordt in dit verhaal vanuit het hij/zij perspectief geschreven, dus niet vanuit een P.O.V. van bijvoorbeeld James. Dat vond ik leuk om eens te proberen.

De Q is dus nu:

Wat vinden jullie van dit perspectief en wat vinden jullie prettiger lezen?

Laat je A achter in een bericht want ik hoor het graag!

Ps. Mijn kudo knop wordt erg vrolijk als hij een knuffeltje krijgt, dus leef je uit

X Jamezzz