You're my everything. And that will never change! [20]

She likes you, Tom.
“Niet te hard trekken, hè.” Lachte Tom.
“Alleen als hij vervelend is.” Zei ik tegen Anna.
“Oké.” Zei Anna en trok een keer hard aan Tom zijn dreads.
“Hé, dat doet pijn ja.” Hij zette Anna van zijn schoot af. Anna kreeg tranen in haar ogen en begon te huilen. Ik ging naast Tom zitten en nam Anna op mijn schoot.
“Hé, niet huilen. Tom bedoelt het niet zo. Maar je moet niet aan zijn dreads trekken. Dat doet pijn. Net zoals wij aan jou staartjes trekken. Dat doet toch ook pijn bij jou. Of niet?”
“Ja.”
“Zeg maar heel lief sorry tegen Tom.”
“Sorry.” Ze glimlachte heel lief naar Tom.
“Het is al goed. Maar niet meer doen hè.”
“Ik zal het niet meer doen.” Ze kroop van mijn schoot af en klom weer op die van Tom.
“Ze vind je leuk, Tom?” lachte Georg.
“Ja, volgens mij ook.” Stemde Gustav erbij in.
“Hé, dat is niet eerlijk. Alleen ik mag Tom leuk vinden.” Zei ik.
Shit, daar had ik me dus versproken.
“Vind jij Tom leuk?” vroeg Bill geïnteresseerd.
Ik keek naar beneden. “Ja.” Zei ik zachtjes.
“Oehh! Leande hartje Tom!” joelde Georg.
“Ja, zo is het wel weer genoeg.” Riep ik.
Tom leunde wat naar mij toe. “Kan ik je dan zo even spreken. Onder 4 ogen.” Fluisterde hij zodat de anderen het niet konden hoor. Ik knikte.
“Wat zei hij?” vroeg Georg.
“Iets wat jou niets aangaat?” zei Tom.
“Ja, genoeg geweest. Wat gaan we doen?”
“Naar de speeltuin!” riep Anna.
“Achja, waarom ook niet.” Zei Bill. We pakten onze jassen en gingen naar buiten.
“Anna, loop jij maar even met Bill mee. Tom en ik komen zo.”
“Oké.” Ze huppelde naar Bill toe en pakte zijn hand.

REACTIONEN BITTE!!! WEITER ODER NICHT??