You're my everything. And that will never change! [80!!]

..
Ik veegde de tranen van mijn gezicht. Even keek ik Tom aan. Onze blikken kruisden elkaar. Ik zag zijn mooie, bruine ogen. Die vertrouwde ogen die er altijd waren. Altijd glansden, die altijd leken te lachen.
“Sorry.” Fluisterde ik zachtjes. Ik wist niet of hij kon verstaan wat ik zei.
Tom drukte me dicht tegen zich aan en tilde me op.
“Er is geen sorry nodig.” Hij gaf me een zoen en toen liepen we terug naar de rest.
Toen we de kamer inliepen wenkte Georg mij om naar hem toe te komen.
“Sorry, dat ik dat daarnet vroeg.” Zei hij zachtjes tegen mij.
“Het is al goed.”
We gaven elkaar een knuffel.
We praatten over onzinnge dingen samen met Georg en Gustav. Bill, Anna en Esmee zaten met zijn drieën in hun eigen wereldje.