Never ever had i expected that this christmas 18 December

2 December:

‘Louis!’ zeurde ik terwijl hij me mee trok. ‘Ik heb geen vriend nodig! Ik ben gelukkig!’ probeer ik hem nog tegen te houden maar het is te laat, ik zie het café al. ‘Kom op Moon! Het wordt leuk! En je hebt wel een vriend nodig. Ik moest gisteren langs komen omdat jij je pot augurken niet open kreeg.’ Zegt hij terwijl we voor de deur van het café stopte. Er stond een krijtbord voorbuiten en er stond heel groot “Speed date night!” op geschreven. ‘Dit gaat niet goed aflopen.’ Zeg ik waarschuwend tegen Louis. Hij haalt alleen zijn schouders op en loopt naar binnen. Zuchtend loop ik hem achterna, wetend dat mijn lot niet te ontkomen valt. Het café was versierd met allemaal kerstversieringen. Het was nog maar net December. Louis staat al bij de bar met iemand te praten. Langzaam loop ik naar hem toe en kijk wat hij doet. Hij schrijft onze namen op twee stickers en plakt de zijne op zijn trui. De andere plakt hij op mijn trui. Hij kijkt me met een glimlach aan en houd zijn hand op mijn borst. Ik kijk naar beneden en kijk daarna Louis met een opgetrokken wenkbrauw aan. Hij word een beetje rood en trekt dan zijn hand terug. Ik schud mijn hoofd en bestel dan een witte wijn. Louis komt naast me staan en bestelt zelf een biertje. ‘Waarom doe je dit? Je weet dat ik niemand nodig hebt.’ Zeg ik wat geïrriteerd tegen Louis. ‘Je hebt wel iemand nodig, ik kan er niet altijd zijn om je augurken pot open te krijgen.’ Zegt Louis. ‘Kom op dat was één keer!’ Zeg ik verontwaardigd tegen hem. Hij lacht alleen maar en neemt een slok van zijn bier. ‘Mensen we gaan beginnen! Dames en heren kies een partner en ga zitten!’ Riep de vrouw waar Louis net mee stond te praten. Ik stond op en liep naar een leeg tafeltje om daar te gaan zitten. Een man kwam op me afgelopen, hij had zwart lang haar tot zijn schouders en had nagellak op. Louis ging hier zo spijt van krijgen! ‘Hi.’ Zeg ik vriendelijk tegen hem. ‘Hoi, ik ben Alfie.’ Zegt hij monotoon terwijl hij voor zich uitstaarde. ‘Leuk je te ontmoeten Alfie ik ben Moon.’ Het stuk van leuk je te ontmoeten was gelogen waar ik me eigenlijk best wel schuldig over voelde maar kom op! Hij was niet echt mijn type. De hele vijf minuten hing er een ongemakkelijke stilte. Af en toe nam ik een slokje en als ik zag dat hij naar me keek glimlachte ik en knikte ik. De bel ging en stond op en verliet het café. Oké vreemd. De volgende kandidaat ging zitten. Er leek niks mis met deze te zijn. Hij had kort bruin haar, blauwe ogen maar toen hij ging zitten en praatte snapte ik waarom hij single was. ‘Hallo, ik ben Marcus. Leuk je te ontmoeten.’ Zegt hij terwijl hij een emmer vol speeksel over me heen spuugt. Het was zo gemeen maar ik vond hem meteen niks meer. In tegen stelling en tot mijn teleurstelling was Marcus helemaal niet zoals Alfie en begon meteen van wal en praatte over van alles. Iedere keer kreeg ik een laag speeksel over me heen. Na vijf minuten ging de bel weer en was het tijd voor Marcus om te gaan. Een half uur later en ik had nog maar twee kandidaten te gaan. Louis en een andere jongen. De jongen kwam naar mijn tafel toe gelopen en ging zitten. Hij was niet lelijk kort bruin haar en lieve bruine ogen. Hij had iets liefs maar ook iets sterks over zich heen hangen. ‘Hoi ik ben Sam.’ Hij steekt zijn hand naar me uit. Ik pak zijn hand en schud hem zachtjes. ’Hoi , leuk om je te ontmoeten Sam, ik ben Moon.’ Zeg ik tegen hem. Hij glimlacht lief naar me en zegt dat ik een mooie naam heb. We praten over van alles en ik merk dat we veel gemeen hebben. Hij verteld veel grapjes die ook echt grappig zijn. Ik merk niet dat de bel gaat tot Louis naast onze tafel staat en kucht. Ik kijk vragend naar hem op. ‘De bel is gegaan, het is nu mijn tijd.’ Zegt Louis, ik zie wat in zijn ogen flikkeren maar het is al snel verdwenen. ‘En hoe gaat het bij jou tot nu toe?’ vraag ik als Sam weg is en Louis op de stoel voor me is gaan zitten. ‘Het gaat wel, er is een meisje Eleanor die wel aardig is.’ Zegt hij met een glimlach. Ik kon er niks aan doen maar een steek van jaloezie ging door mij heen. ‘Oh leuk voor je!’ zei ik nep enthousiast, ik hoopte dat hij niet zou merken dat ik het niet meende. ‘En jij? Je leek het wel heel erg leuk te hebben met die vorige gozer.’ Het klonk wel alsof hij jaloers was maar dat kon helemaal niet, ik verbeelde het me vast. ‘Hij heet Sam en ja het was gezellig.’ Zeg ik wat bitser dan bedoeld was en meteen had ik er al spijt van. Ik richtte mijn blik naar mijn glas en zuchtte zacht. Ik dacht na over wat Anne- mijn beste vriendin- laatst tegen me zei, dat ik Louis misschien leuker zou vinden dan ik eigenlijk zou moeten vinden. Omdat ik had gezegd dat steeds als ik bij Louis in de buurt kwam had ik het gevoel dat ik geen lucht kreeg. Alsof dat betekent dat je verliefd op iemand bent en alsof Louis mij op die manier ooit echt leuk zou vinden. ‘De tijd is om Moon, het is afgelopen.’ Louis worden haalde me uit mijn gedachtes en geschrokt keek ik op. Hij keek me met een glimlach aan. ‘Sorry?’ vroeg ik verward aan hem. ‘De bel ging, we moeten nu wat drinken en onze namen en nummers op schrijven van de personen die we leuk vinden.’ Zegt hij, ik knik en tegelijkertijd staan we op. We lopen naar de vrouw die het allemaal regelt en halen wat papier en een pen. Ik schreef Louis naam voor de grap op en toen die van Sam omdat ik echt genoten had van hem. Ik lever mijn briefje bij de vrouw in en wacht dan tot Louis eindelijk klaar is en dan vertrekken we weer naar huis.


18 December:

Samen met Sam liep ik door de straten van Londen. Ik moest kerst inkopen doen en ik had Sam meegevraagd als mijn slachtoffer. Normaal zou ik Louis vragen maar ik had hem sinds die avond niet meer gesproken, Sam aan de andere kant had ik vaak gesproken. De volgende dag belde hij me en vroeg hij me of ik wat koffie wou gaan drinken met hem, natuurlijk had ik ja gezegd. Ik moest Louis gewoon uit mijn hoofd zetten, hij liet niks meer van zich horen blijkbaar gaf hij niet zoveel om me zoals ik eerst dacht. Maar hoe hard ik het ook probeerde ik kon hem gewoon niet vergeten en volgens mij zag Sam dat nu ook wel in. Hij is echt lief hoor maar hij is Louis niet en hoe graag ik hem zou willen gebruiken om Louis te vergeten dat kan gewoon niet, dat is niet eerlijk tegenover hem of mij. ‘Sam…ik…eh moet je wat vertellen.’ Zeg ik zacht. Hij kijkt me aan met een blik van ik weet wat je wilt zeggen. ‘Ik denk dat het beter is als we elkaar niet meer zien.’ Zeg ik met mijn blik op de grond. ‘Wie is het?’ vraagt hij alleen maar. Ik kijk verward op en hij kijkt me vragend aan. ‘Hoe bedoel je?’ vraag ik aan hem. ‘Wie vind je leuk? Anders had je mij niet laten gaan dus welke sukkel vind je leuk?’ Hij kijkt me vuil aan, alsof we al jaren een relatie hadden en ik net had bekent dat ik vreemd was gegaan. ‘Wie denk je wel niet dat je bent? Echt wat is er mis met jou?’ vroeg ik kwaad aan hem. Ik pakte mijn tassen en vertrok naar huis. Snel zette ik mijn spullen neer en liet me op bed vallen. Wat een zak was die Sam zeg! Wie dacht hij wel niet dat hij was. Ik pakte mijn telefoon op en belde Anne op en vroeg of ze langs kon komen met een bak Ben en Jerry’s. Ik hing op en scrolde door mijn telefoonboek heen. Toen ik Louis zijn naam zag voelde ik mezelf warm worden. Ik had altijd gezegd dat ik single was omdat ik dat wou maar misschien maakte ik mezelf dat wijs, misschien was ik wel gewoon single omdat ik mijn gevoelens niet wou toegeven. Zuchtend leg ik mijn telefoon weg en staar naar mijn plafond. Echt lang om na te denken had ik niet want de bel ging, zeurend stond ik op. Ik deed de deur open en zag daar Louis staan met een bak ijs in zijn handen. Verward keek ik hem aan, wat deed hij nou weer hier?
‘Anne belde me en zei dat je hulp nodig had en een bak ijs.’ Zegt hij terwijl hij zich langs me heen wurmt en naar binnenloopt. ‘Wat is er gebeurd?’ vraagt hij aan me. ‘Ik was aan het shoppen met Sam en ik zei dat het beter was dat we elkaar niet meer zagen, hij werd kwaad en vroeg op welke sukkel ik verliefd was omdat dat het enige kon zijn waarom ik hem niet meer wou zien.’ Vertel ik tegen hem. Hij knikt en lijkt na te denken. ‘Ben je verliefd op iemand anders?’ vroeg hij aan me. ‘Nee.’ Zeg ik te snel waardoor ik weet dat hij me niet geloofd. ‘Oeh wie is het?’ vroeg hij aan me. ‘Niemand.’ Antwoord ik kort. ‘Kom op je kan het me heus wel vertellen! Ik ben je beste vriend!’ roept Louis. ‘Nee, ik kan het je niet vertellen oké! Het zou alles alleen maar verpesten.’ Zeg ik zacht tegen hem. ‘Hoe bedoel je? Is het iemand die ik ken? Is het een van de jongens? Toch niet Harry hé?’ Naarmate hij meer vroeg leek het wel alsof hij kwaad werd. Wat was er toch mis met jongens?! ‘Nee Louis het is niet Harry en als jij je als een eikel gaat gedragen mag je van mij vertrekken.’ Louis keek me ongelovig aan en stond toen op en vertrok. Ik pakte het doos ijs wat Louis op tafel had gezet en pakte daarna een lepel uit de keuken la. Ik nestelde me in bed en at van het ijs. Tranen gleden zachtjes over mijn wangen, waarom deed Louis zo?


24 December:
Louis POV:

‘HAPPY BIRTHDAY LOU!’ Word er in mijn oor geschreeuwd. Verschrikt kijk ik naar de vier personen naast mijn bed. Ik liet mijn hoofd weer in mijn kussen vallen en kreunde luid. ‘Volgens mij heeft hij weer een droom over Moon.’ Hoor ik Zayn lachend zeggen. Ik gromde en gooide mijn tweede kussen zijn kant op. Hij zei net iets wat ik niet wou horen. Nadat Moon en ik ruzie hadden gekregen had ik haar niet meer gesproken en het was allemaal mijn schuld. Waarom werd ik zo kwaad toen ze me vertelde over Sam. Hij was degene waar ik kwaad op moest zijn niet op haar maar toen ze zei dat hij dacht dat ze verliefd was op iemand anders. Ik kan me al helemaal voor mijn hoofd slaan voor wat ik tegen haar zei. Ze zou Harry niet leuk vinden, hij was haar type helemaal niet. ‘Waarom heb ik het verpest?’ vroeg ik aan niemand in het bijzonder. ‘Je hebt het verpest doordat je verliefd bent op haar, je moet haar vertellen hoe jij je voelt. Anders komt het nooit echt meer goed.’ Antwoord Liam simpel alleen was het maar zo simpel. ‘Ik ga me aankleden jongens.’ Zeg ik tegen ze en stuur ze mijn slaapkamer uit. Vermoeid sta ik op en kleed mezelf aan. Ik kijk op mijn mobiel maar ik heb geen berichten van Moon. Ik bijt op mijn lip en ga dan naar de woonkamer. De gordijnen zijn al open en ik kan over heel Londen uitkijken. Moon liep daar nu ergens rond misschien wel met de jongen die ze leuk vind. Mijn gedachtes vraten me op, ik moest hier iets aandoen anders zou ik gek worden. Ik pakte mijn jas en trok mijn schoenen aan. Me nog net aan de snelheidsregels houden reed ik naar Moon toe. Ik moest haar vertellen hoe ik me voelde zelfs als het onze vriendschap zou ruïneren. Ik parkeerde mijn auto bij haar appartementencomplex en rende naar binnen. Zenuwachtig drukte ik op de lift knop maar het leek eeuwen te duren voor hij kwam dus rende ik naar het trappenhuis. Na negen trappen te hebben genomen ben ik eindelijk bij haar appartement aangekomen. Ik klop aan en wacht een tijdje maar er word niet opengedaan. Ik klop nog een keer dit keer harder en dringender. Verslagen liet ik me tegen de muur naast haar deur aan zakken en zucht hard, waar kon ze zijn? Allemaal beelden van Moon en vreemde jongens schoten voor mijn ogen. Ik schudde mijn hoofd en pakte mijn mobiel en belde de enige persoon die zeker zou weten waar Moon is. “Met Anne…”


25 December:
Moon POV
Gehypnotiseerd keek ik naar de sneeuw die zachtjes op de straten van Doncaster viel. Gisteren was Louis jarig en ik had niks van me laten weten. Na mijn ruzie met Louis was ik meteen vertrokken naar mijn ouders om na te denken over wat ik nou eigenlijk wou. Louis en ik waren hier samen opgegroeid en elke keer als ik door de straten liep kwamen er herinneringen op van Louis en mij die weer eens kattenkwaad uithaalde. ‘Moon kan je me even helpen in de keuken?’ riep mijn moeder. Ik stond op en liep naar de keuken. Vanavond zouden we familie te eten krijgen vanwege kerst. Niet dat ik er echt zin in had, ik vierde het liever met Louis maar dat kon niet. ‘Wat is er mam ?’ vroeg ik aan haar. Ik keek op van mijn voeten waar ik naar aan het staren was. Mijn hart stond even stil, daar stond Louis met een pakje in zijn handen. ‘Vrolijk kerstfeest Moon.’ Zei hij met een kleine glimlach. ‘Wat doe je hier?’ vroeg ik fluisterend. Dadelijk droomde ik dit, misschien ben ik wel gewoon gek geworden door Louis. Hij is het enige waar ik aan dacht, dan lijkt het me eigenlijk wel normaal dat ik hem op een gegeven moment moest “zien”. Louis zwaaide met zijn hand voor mijn gezicht. Geschokt stap ik een klein beetje achteruit. ‘Ik moet je iets vertellen Moon.’ Zegt hij serieus, ik had hem nog nooit zo serieus gezien. ‘Wat is er dan?’ vraag ik twijfelend of ik het antwoord wel wil weten. ‘Ik…ik heb geen idee hoe ik dit moet aanpakken. Weet je nog de dag dat ik voor het eerst naar Amerika voor de band?’ Vroeg hij aan me. ‘Ja, dat was moeilijk ik zou je drie maanden niet zien.’ Zeg ik tegen hem. Het was een van de moeilijkste dingen die ik ooit had meegemaakt. ‘Ik zat in het vliegtuig en ik kon alleen maar aan jouw denken, ik moest je gewoon drie maanden hier in Doncaster laten. Het deed pijn maar waar ik het meest bang voor was, was dat je misschien wel iemand beter dan mij ging ontmoeten. Harry zat naast me en vroeg me waarom ik zo kwaad keek, ik legde hem alles uit en toen zei hij dat ik het zwaar te pakken had. Ik had geen idee waar hij het over had dus vroeg ik dat hem, hij lachte hard en zei dat ik verliefd was op jou. Ik ging erover nadenken en wist dat hij gelijk had, ik ben verliefd op mijn beste vriendin en ik maak geen kans.’ Fluisterend vertelde hij zijn verhaal. Een brok vormde zich in mijn keel. Hij voelde hetzelfde voor mij. Met pijn in zijn ogen keek hij me aan, hij dacht dat hij geen kans maakte. Ik liep naar hem toe en drukte mijn lippen tegen die van hem, ik probeerde elke emotie die ik had erin te leggen, hij was even verrast door mijn actie maar al snel zoende hij me terug. Ik hoorde gekuch achter me, betrapt keek ik om. Mijn moeder stond daar met een grote glimlach op haar gezicht. ‘Liefje de plannen zijn gewijzigd , papa en ik gaan bij tante Marie eten, blijf jij maar hier met Louis. Er staat wat lekkers te eten in de koelkast en doe geen dingen die ik niet zou doen.’ Zei ze met een knipoog. Met een rood hoofd knikte ik en keek naar beneden. Mijn ouders gingen weg en Louis en ik gingen verder waar we gebleven waren. Het pakje wat Louis mee had genomen opende ik pas de volgende ochtend.

The end