You're my everything. And that will never change! [90!!}

..
Ik keek mijn vader aan. Hij knikte.
“Je kunt het.” Fluisterde hij.
Ik stond op en liep naar de verhoging waar die man stond. Hij deed een stap opzij en liet mij achter de microfoon staan.
Ik begon te praten.

“Mama,
Elke keer als ik naar je foto kijk,
krijg ik tranen in mijn ogen van ongeloof en verdriet.
Wat hebben we fout gedaan?
Jij had veel verdriet, dat vertelde je ons in je brief die je ons had achtergelaten.
Ik vraag me af waar jij nu bent. In de hemel of ergens anders.
Ik wou dat ik bij je kon zijn, al is het maar voor heel eventjes. Alleen om de pijn maar even te doden.
Ik vind het heel erg dat jij nu bij me weg bent. Maar als jij er zeker van bent dat dit het is wat je wilt.
Dan sta ik voor 100% achter je.
Mama, je moet weten dat ik van je houd en ik dat altijd zal blijven doen.
Je zult altijd in mijn hart zitten en meer kan ik je nu niet geven.
Veel liefs, je dochter.”

Huilend liep ik terug naar mijn plaats en Tom nam me in zijn armen.
“Ik ben trots op je dat je het gedaan hebt.” Fluisterde hij en drukte een kus op mijn haar.