Hoofdstuk 57

Die volgende morgen werd ik, enorm suf wakker. Glimlachend wierp ik een blik op de klok. Ik had alweer te lang geslapen. Half twaalf. Ondanks dat het vandaag mocht, van mezelf. Ik trok wat kleding uit de kast, die ik langzaam aan trok. Ik trok de gestreepte muts wat verder over mijn hoofd en ging naar de leerlingenkamer. Beneden zaten Harry en Ron een potje toverschaak te spelen. De koning van Ron, mepte een loper van Harry kapot met een stoel. Lachend schudde ik mijn hoofd, terwijl ik naast ze neer plofte en over mijn gezicht streek. ‘Mogge,’ mompelde ik. ‘Waar is Hermelien?’ ‘Bieb,’ antwoordde ze in koor zonder op te kijken. ‘Ik ga haar even zoeken.’ ‘Goed.’ Mijn gezicht vertrok even in een donkere uitdrukking. Zuchtend stond ik op en waagde me naar de bieb. In de bieb was het rustig en ik had Hermelien daarom ook zo gevonden. ‘Interessant?’ Vroeg ik en ik plofte naast haar in het raamkozijn. ‘Jawel,’ mompelde ze onverschillig. Ik trok het boek uit haat handen. ‘Een beknopte geschiedenis van Zweinstein,’ las ik voor. ‘Boeiend.’ Hermelien glimlachte even en trok het boek weer uit mijn handen. Ze klapte het dicht en legde het op haar schoot. ‘Vertel! Hoe was het gisteren?’ Ik glimlach even. ‘Gezellig, echt waar. Ik blijk te kunnen dansen,’ grinnik ik. ‘Daar had ik wel bij willen zijn,’ zegt Hermelien met een zucht. ‘Aah Lientje. De volgende keer neem ik jou ook mee,’ zeg ik me een glimlach. ‘Was maar een geintje,’ zegt Hermelien en haar ogen worden een stukje groter. ‘Nou dan neem ik je niet mee hoor.’ Ik lach even. ‘Ga je mee eten? Ik heb honger. En nee ik lijk niet op Ron! Tijdens het ontbijt lag ik nog te slapen.’ Ik spring op en sleur Hermelien met me mee. We ploffen neer aan de tafel van Griffoendor en ik schep gelijk van alles op. Een niet uitgeslapen Fred ploft naast me neer. ‘Nou jij ziet er vrolijk uit,’ grap ik. ‘Kom op Fred is Keep Smiling, niet jouw motto?’ ‘Ja, ja Luce ik weet het,’ bromt hij. ‘Ja dat lijkt er echt op,’ mompel ik. Om het nog beter te maken, kondigt Olivier ook nog een zwerkbaltraining aan. ‘Vanavond zeven uur!’ Roep hij enthousiast, waarna hij zelf ergens aan tafel neerploft. Naast me trekt een Fred een grimas. ‘Krijg ik dat er nog bij,’ mompelt hij. ‘Ah kop op Fredje,’ zeg ik terwijl ik hem op zijn schouder sla. ‘Het komt allemaal wel goed hoor.’ Ik grinnik even en sta dan op. ‘Nou ik ga wandelen,’ meld ik en ik wandel op me dooie gemakje naar buiten. Ik maak een wandelingetje langs het meer en plof uiteindelijk ergens aan de rand neer. Ik zucht even genietend. Ik strijk met mijn hand even over het gras. Vanavond weer zwerkbaltraining. Ik draai me op mijn buik. Peinzend denk ik na over gisteren. Ik vroeg me nog steeds af, waarom hij mij gevraagd had. Ik bedoel, ik was een eerstejaars. Had hij niet veel beter kunnen krijgen? Zuchtend stond ik op. Ik had geen benut van tijd meer en besloot terug naar binnen te gaan. Ik had nog huiswerk te doen. In de leerlingenkamer pakte ik mijn boeken en begon met mijn huiswerk voor toverdranken. Sneep had weer eens veel huiswerk geëist. Alsof we niks beters te doen hadden. Ik zuchtte diep en begon langzaam alles af te werken. Toen ik alles af had, sleepte ik mezelf naar de grote zaal. Ik was nu al gesloopt en ik moest nog zwerkballen. Zuchtend liet ik mezelf aan tafel neervallen. Ik liet mijn hoofd op de tafel rusten. Vermoeid tilde ik hem op. Ik had nog niet eens iets gedaan, mopperde ik op mezelf. Ik at vlug wat en ging daarna weer naar boven, om me om te kleden. Ik trok Harry van de bank af, die daar op me wachtte en we liepen samen naar het zwerkbal veld. Ik hees mijn bezem, wat hoger over mijn schouder. Zwaar vermoeid sleepte ik mezelf en Fred, die het al helemaal gehad had, door de zwerbaltraining heen. Toen we klaar waren sleepte ik me gelijk door naar mijn slaapzaal. Binnen een paar minuten was ik vertrokken.