You're my everything. And that will never change! [128]


Haallloootjes...

Ik had weer even inspiratie vandaag, dus ik ga er weer een paar opzetten xD

was passiert in 127:
Ik liep de ruimte in en ging tegenover hem op een kruk zitten.
Tom zette zijn gitaar in een standaard en kwam naast mij zitten.
“Voel je je de hele dag al zo?” vroeg Tom.
Ik knikte.
“Waarom ben je dan niet gewoon in bed blijven liggen. Je ziet lijkbleek.” Hij keek me bezorgd aan.
“Ik dacht het wel over zou gaan.” Ik nam kleine slokjes van mijn thee.
“Oké, maar nu ga jij je bed in en ik wil je er niet eerder uitzien totdat je je weer wat beter voelt.” Zei Tom streng.
Hij bracht me naar zijn bed toe en stopte me stevig in. Hij legde nog een deken over mij heen en drukte een kus op mijn voorhoofd.
“Probeer nu maar wat te slapen. Dan gaat het straks misschien wat beter.” Zei hij.
Ik knikte en nestelde me helemaal in de dekens.
Tom liep de kamer uit en keek nog even om voordat hij de deur dicht deed.
Ik schonk hem een lieve lach.
Hij glimlachte terug en bedacht zich. Hij liep terug de kamer, trok zijn broek uit en kwam naast me onder de dekens liggen. Verbaast draaide ik me naar hem toe.
Tom nam me in zijn armen, trok me naar zich toe en gaf me een zoen.
Tom zijn lichaamswarmte stak op mij af en ik kreeg het steeds een beetje warmer.
Langzaam maar zeker viel ik in een rustige slaap.

VEEL PLEZIER!!!

xx xElise

..
De afgelopen dagen bleef ik in bed liggen. Ik voelde me afgrijselijk en de hoofdpijn en misselijkheid wouden maar niet zakken. Met moeite dronk ik af en toe een kop thee naar binnen om een beetje warm te blijven en at beschuitjes met lange tanden.
Tom liet het beneden voor wat het was en was veel bij mij te vinden. Hij verzorgde me uitstekend en ik had geen ander kunnen bedenken die zo goed voor me zorgde.
We zaten vaak samen naar de tv te kijken, maar ik hield het niet heel erg lang voor. Daar was ik constant te moe voor. Mijn vader was de jongens komen helpen, omdat ik dat nu niet meer kon.
Met Georg en Gustav ging het steeds beter en hielpen ook weer steeds meer mee met Bill en mijn vader.
Anna vermaakte zich ook uitstekend met Renske. Ze was bij Renske of Renske was bij ons en liep de jongens niet in de weg.
Er was nu al een week voorbij en ik was nog steeds ziek. Zometeen zou ik naar de dokter gaan samen met Tom en ik zag er erg tegen op. Tom had me een kwartier geleden gewekt, maar ik lag nog steeds in bed. Ik kon het gewoon niet opbrengen om eruit te komen. Ik was te moe, had teveel hoofdpijn en had teveel last van mijn buik.
Tom kwam de badkamer uitgelopen, kleedde zich aan en kwam naast me op het bed zitten.
“Kom op, je moet er nu echt uit. Ga gewoon even douchen. Daar knap je wel wat van op.”

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen