You're my everything. And that will never change! [167]
Deell 167!!
Hij drukte zijn lippen een paar keer op de mijne. âIk ga je missen.â
âHé, ik ben nog niet weg en jij ook niet.â Zei ik geruststellend en drukte mijn lippen nu wat langer op de zijne.
âWel bijna.â
âAls we nu weg gaan, zijn we eerder thuis dan dat mijn vader me kwam halen. En dan kan je nog de hele avond bij me zijn.â
Tom liet me direct los, rende naar boven en kwam terug met mijn tas in zijn handen.
âIk ben klaar om te gaan.â Zei hij breed glimlachend.
âOké, jij neemt het woord ânuâ wel heel serieus.â Zei ik lachend.
Ik trok mijn schoenen aan, jas aan en nam afscheid van Georg en Gustav.
Even later zaten we in de auto op weg naar huis.
VEEL PLEZIER MET LEZEN!!
xx xElise
..
We zaten boven op mijn kamer op mijn bed tegen de muur aangeleund. De televisie stond aan, maar om te zeggen dat we naar de televisie keken. Nee. We waren te druk met elkaar bezig. Kusje hier, kusje daar. Handje vasthouden. Niets bijzonders dus. Maar dit was genoeg.
Het idee dat ik dit zometeen 2 en een halve week moest missen als ik nu meer dan een maand bij hem in de buurt ben geweest, gaf me rillingen.
We schrokken ons dood toen mijn slaapkamerdeur plotseling open ging. Anna kwam naar binnen gelopen.
Ik verveeeelll meeee. Jammerde ze terwijl ze op mijn bed klom.
Dan moet je wat gaan doen. Zei ik.
Ik verdomde Tom los te laten. Ook al was Anna er bij.
Maar ik weet niiieettss. Jammerde ze door.
Is Mike er niet? vroeg Tom.
Jawel, maar die is een programma op televisie aan het kijken.
Nou, dan ga je met hem mee kijken. Zei ik.
Ik stond op, trok Tom ook mee want ik liet hem echt niet los en duwde Anna de kamer uit. Tot mijn verbazing liet ze zich door mij de kamer uitzetten nog ook.
Ik sloot de deur achter haar dicht en draaide hem op slot.
En nu hopen dat er nu niemand meer komt. Zei ik.
Er zijn nog geen reacties.