You're my everything. And that will never change! [176]

..
Het was half 12 in de avond toen ik wakker werd. Even keek ik verbaasd om me heen. Ik zag dat ik op Tom lag. Voorzichtig haalde ik zijn armen van me af en stond op. Ik hoorde Tom wat mompelen en zich toen omdraaien naar de rugleuning. Zachtjes liep ik de trap af. Beneden brandde nog licht. Dat betekende dus dat mijn vader nog wakker was. Langzaam opende ik de deur naar de woonkamer. Mijn vader zat voor de tv naar een of ander politiek programma te kijken.
“Hé pap.” Zei ik en ging naast hem op de bank zitten.
“Hé meisje.” Zei hij. “Waar is Tom?”
“Boven.” Antwoordde ik.
“Oké, wilt hij vannacht misschien hier slapen of gaat hij liever naar huis.”
“We waren al voor de tv boven in slaap gevallen en hij slaapt nu nog steeds. Dus ik denk dat hij gewoon hier slaapt.” Antwoordde ik lachend.
“Oké.” Lachte mijn vader nu ook.
“Denk je dat ik de andere jongens nog kan bellen?” vroeg ik onzeker.
Mijn vader wierp een blik op de klok. “Ik denk van wel. Hun kennende zijn ze nog wel wakker.”
Ik stond op, pakte de telefoon en belde de andere jongens.

Reacties <3