``172``

Angst vult elke wezel in mijn lichaam en het zou me niets verbazen als iedereen in de kamer me kan zien trillen. ‘Alex, wat is er aan de hand?’ Carly klinkt bang maar blijkbaar heeft ze geen idee wat er aan de hand is. ‘Carly, ik zal je beschermen’ het klonk beter dan dat ik me voelde. De oude man lacht even en wrijft over zijn handen. ‘je bent net zo dapper als vorige keer, maar ik voel, ruik en proef je angst gewoon’ hij steekt zijn hand uit en ik deins gelijk naar achter. ‘blijf met je vieze poten van me af’ grom ik. De lach verdwijnt van zijn gezicht en dan pakt hij me ruw bij mijn keel. ‘ik verwacht dat je een beetje meer respect voor me hebt Alexandra’ hij knijpt mijn keel zachtjes samen en mijn zicht begint minder scherp te worden. Dan laat hij los en val ik op de grond. ‘Alex!’ Carly wilt zich los trekken maar de man die achter haar staat. Hij houdt haar stevig vast en ze piept zacht. ‘laat haar met rust!’ de oude man gebaard dat de andere man Carly wat los moet laten en hij gehoorzaamt. ‘wie ben jij en wat moet je van me?’ de oudere man krijgt weer een lach op zijn gezicht en kijk me aan. Zijn ogen gaan van donker bruin naar geel en ik voel mijn hart een meter naar beneden zakken. ‘yellow-eyed demon’ hij knikt met een lach. ‘maar lieve, lieve Alexandra, je weet dat ik nog een naam heb, ik zou het fijner vinden als je me bij mijn echte naam noemt.’ Ik kom langzaam omhoog en kijk hem met afkeer aan. ‘Azazel’ spuug ik uit. De man lacht even en gebaart iets. ‘en omdat ik weet dat wat ik wil niet doet tenzij ik iets achter de hand heb’ ik kijk naar Carly die naar adem hapt. ‘ik heb ervoor gezorgd dat haar lever is gescheurd. En misschien laat ik haar long zo meteen wel verdwijnen’ zegt Azazel geamuseerd. Ik zie hoeveel pijn Carly heeft. ‘stop, ik doe het. Maakt niet uit wat het is, maar laat haar met rust’ smeek ik dan. Azazel draait zich naar mij om. ‘jammer, ik had gehoopt dat je er meer moeite voor zou doen, maar voor deze ene keer zie ik het door de vingers’ Carly hijgt hard terwijl er wat bloed uit haar mond druppelt. ‘wat wil je van me?’ vraag ik met afkeer. Azazel draait zich met een onaangename glimlach aan. ‘ik wil dat je iemand voor me vermoord.’