The Daughter Of Samus Aran ~ Part 0

Elk verhaal heeft een begin...
Een midden...
En... een einde...
Zo eindigde het verhaal van Samus Aran ook...
Samus Aran was na haar laatste missie plots verdwenen,
Alsof ze in rook was opgegaan...
Dit zijn mijn laatste woorden...
Mijn laatste zinnen die ik nog zelf op papier kan zetten...
Voordat ik zelf ook met de wind mee ga...
Mijn naam is Anthony,
Vergeet die niet Samus...
Vergeet die niet......


Mijn ogen blijven op de naam hangen,
Anthony...
En waarom is deze brief voor mij?
Ik kende die hele vent niet,
Ze zeiden dat ik op de heldin lijk,
De vrouw die alles zo vredig had gemaakt voor ons...
Ik sta op van het bankje en kijk naar het standbeeld,
De vrouw...
Samen met haar oooooh zoooo perfecte pak...
Iedereen wilde het hebben,
Iedereen zocht ernaar...
Maar niemand kon het vinden,
Iedereen wilde weten wat haar pak nauw zo perfect maakte,
Maar was dat het wel waard?
Was het het wel waard om haar geheimen te weten?

Ik stop de brief terug in mijn linker broekzak,
Ik zucht even, de tijd was sneller gegaan dan verwacht...
Hoewel het vredig was,
Was er nog wel gevaar,
Niet alles was perfect,
Niet zoals de mensen dachten...
De Galactic Federation had nog steeds een leger,
En ik zat daar bij,
Ik wist dat het mijn roeping was,
Platoon zeven,
Dat was mijn platoon,
Onder de leiding van Matthy Malkovich...

Ik kijk naar de tijd en merk dat ik bijna te laat ben,
Ik zet het op een sprintje en passeer enkele mensen,
Een man blijf staan en staart mij even aan,
Alsof die iets zag,
Ik stop even met sprinten en loop een stukje als ik de man voorbij ben,
Als ik omkijk is die weg,
Ik kijk even verbaasd,
Waarom keek die man alsof die mij kende?
Ik zucht even,
De tijd!!
De training!!
Kut... Ik was waarschijnlijk weer te laat...
Ik sprint verder waarna ik bij de trainingsfaciliteiten kom,
Ik zucht even als ik Matthy met een boze blik naar mij zie kijken,
Ik glimlach even naar hem,
"Te laat!! ALWEER!!" is het enige wat die naar mij schreeuwt...
Ik wist het,
Een oogje op de platoon leider hebben was nooit slim geweest...
Ik knik even waarna ik bij de rest van de platoon ga staan,

Ik kijk even om mij heen,
Iedereen was er al,
Ik was te laat...
Matthy legde het parkoers uit,
"Any Objections?! Lady?" altijd zei die dat...
Die lady...
Alsof die mij naar beneden wilde halen...
Alsof ik niet goed genoeg was...
Iedereen stak zijn duim op,
Maar ik...
Ik ging vanuit het midden naar beneden met mijn duim,
Matthy wist dat ik op die manier zei dat ik geen Objections had...
Maar was dat ook werkelijk zo?
Hij glimlacht even naar de groep en iedereen gaat klaar staan,
Deze keer zouden wij een race hebben,
Maar wat was de prijs?

Als Matthy het signaal geeft om te beginnen sprint iedereen meteen het parkoers op,
Eerst de ladders op klimmen,
Ik grijns even als ik merk dat de meeste er problemen mee hebben,
Als ik boven ben spring ik naar beneden,
De balken over, dat was het tweede onderdeel van het parkoers...
Mijn evenwicht houden was moeilijk,
Maar het lukte mij wel altijd, gelukkig maar...
Ik had geen zin in een modderbad vandaag,
Door de tunnels heen, ogh hier had ik een hekel aan...
Terwijl ik door de tunnel heen kruip merk ik dat ik word geduwd,
Blijkbaar had iemand mij ingehaald en wilde die vooruit,
Als ik uit de tunnel ben kijk ik om,
Matthy?!
Waarom doet hij mee?!
Nu wist ik dat ik niet kon verliezen!!
Niet van hem!!
De balken op rennen,
Ze waren zo geplaatst dat je wel moest springen terwijl je omhoog probeerde te rennen,
Ik sprint op de balken af terwijl ik op de eerste spring,
Het ging gemakkelijk,
Maar de balken waren nat van de regen van gister...
Ik spring door maar als ik bijna boven ben glij ik uit...
Ik voel hoe de wind langs mijn haren gaat terwijl mijn lichaam naar de grond valt,
Plots voel ik een hand rond mijn pols en word ik omhoog getrokken,
"Je moet niet achtervallen he!" Matthy... Dat was het gezicht waar ik in keek toen ik weer op de balken stond...
Ik glimlach even en spring van de laatste balk af,
Ik het laatste stukje was sprinten, dat was iets waar Matthy goed in was...
Maar ik had mijn trucjes,
Ik sprint gelijk op met Matthy,
Maar merk al snel dat ik achter val,
Ik grijns even, trucje 1!
'Aaauuuw.... mijn enkel....' schreeuw ik richting Matthy en ga wankelend rennen,
Matthy stopt, precies wat ik wilde!
Als ik vlak bij hem ben grijns ik even naar hem,
Ik sprint hem voorbij waarna ik over de finish ren,
Matthy kijkt mij even aan waarna ik glimlachend wegloop,
"Samus! Wij moeten even praten!" zegt Matthy waarna die mij boos aankijkt,
Ik zucht even, ik wist het,
Hij was nooit blij met mijn trucjes...

We lopen het gebouw in van de Galactic Federations waarna we zijn kantoor in lopen,
Elke platoon leider had er een,
Matthy kijkt mij even aan waarna beeldschermen rood schieten,
"WARNING! WARNING!! ENEMY THREATH INBOUND!" het scherm knippert hevig,
Een beeld komt te voorschijn,
Er was iemand in het gebouw,
Iemand die net een bom had geplaatst,
Een Super Bomb zoals ze het ook wel noemen,
Het kon het hele gebouw wegblazen,
'Matthy stuur mij erop af!' schreeuw ik zowat tegen hem,
Hij kijkt mij even aan,
"Computer initialize safety protocol two" is het enige wat die zegt,
Mijn blik blijft op Matthy gefocust,
Hij gunde mij nooit een kans,
Nooit liet hij mij hem zien wat ik kon,
'Matthy stuur mij erop af! Ik kan hem ontmantelen!' schreeuw ik weer,
"Initializing protocol two" op het scherm is te zien hoe de kamer zichzelf langzaam afsluit,
Mensen waren aan het werk daar,
Mensen die onschuldig waren en nu dood gaan!!!