The Daughter Of Samus Aran ~ Part 2

Via de muur help ik mijzelf omhoog,
Terwijl ik probeer mijn longen weer met lucht te vullen kijkt de man naar mij,
Het was alsof die iets wist,
Alsof die wist waar ik werkelijk vandaan kom,
Ik haal rustig adem waarna ik hem aankijk,
'Geen van beide? Wat bedoel je?!' met een kwade toon kijk ik hem aan,
Het enigste wat die doet is glimlachen,
Alsof die werkelijk iets wist,
"Samus Aran... Samus Madeline Aran..." de man blijft mij aankijken,
Ik zucht even maar was nog steeds pist,
Hij had ingebroken, zocht een gevecht en probeerde nog de spot te drijven met mij ook!
Ik pikte het niet meer,
Hij dacht dat ik niks was,
Dat ik iemand was die niks kon!
Om eerlijk te zijn...
Was dat ook zo...
Ik was net gestopt met werken voor de Galactic Federation...
En nu had ik niks meer,
Ik had alleen mijzelf nog,
Alleen mijzelf in deze gigantische wereld...

Anthony,
Hij wist iets, dat zei zijn blik,
Maar hij zou het toch niet vertellen!
Ik grijns even,
Ik zou er voor zorgen dat deze man spijt kreeg,
Als die weer dichtbij staat grijp ik mijn kans,
Ik duik richting beneden waarna ik in een spin een trap tegen zijn benen geef,
Hij valt waarna ik mijn benen om zijn lichaam vast zet,
Rustig maar zeker zorgde ik er voor dat hij geen lucht meer kreeg,
Net voordat ik merk dat die geen lucht meer heeft en buiten bewustzijn raakt grijns ik even,
Maar mijn grijns was voor niks,
Zijn hand grijpt mijn been vast waarna hij die omhoog tilt,
Hij staat op terwijl die mijn been vast houdt,
Ik kijk hem even aan waarna hij mij door de kamer gooit,
Ik land in een kast waarna een stuk hout in mijn been zit,
Ik krijs het uit van de pijn waarna ik naar mijn bebloede been kijk,
De man glimlacht even waarna die naar mij toe loopt,
Waarom deed hij dit...
Als die voor mij staat tilt die mij omhoog,
Hoe kan het dat zo'n oude versleten man nog steeds zoveel kracht heeft?!
"Nu laat ik je zien waarom ik hier ben" zegt die met een glimlach,
Hij trekt mij mee naar een kast,
Het was een simpele opberg kast,
Alleen om troep in te dumpen zoals spullen die ik niet meer gebruikte,
Anthony stopt voor de deur waarna hij hem open doet,
De spullen die in de kast stonden,
Allemaal waardeloze spullen die ik ooit had gevonden...

Anthony zet mij tegen de muur waarna hij de spullen aan de kant gooit,
Hij grijnsde zelfs bij de gedachtes dat deze spullen weg konden,
Als het kamertje leeg is gooit die mij naar binnen waarna die er zelf ook instapt,
Ik leun tegen de muur aan waarna hij een plek lostrekt,
Ik kijk geschrokken als ik het mechanisme er achter zie,
Was deze kamer iets anders dan een opbergruimte?!
Hij grijnst even en kijkt mij dan aan,
"Wat je nu zal zien, zal waarschijnlijk je leven veranderen" zegt die met een glimlach,
Hij trekt de rest van de planken op de muur los waarna het hele mechanisme vrij komt,
Wat was dit voor een ruimte?!
Hij glimlacht even en drukt dan op een rode knop,
De kamer schud even waarna die in beweging komt,
Anthony blijft rustig stil staan,
Maar ik kon dat niet,
Wat voor een kamer was dit?!
Wat was hij met mij van plan?!
Waar wat wilde hij mij laten zien?!
De vragen bleven door mijn hoofd gaan,
Maar door dat de kamer tot stilstand kwam werden ze er ook weer snel uitgegooid,
Anthony lacht even en duwt de deur open,
Een kamer, zo donker als het maar kan,
Anthony pakt mij weer vast waarna die mij vooruit gooit,
Ik land op de grond,
Maar het was niet warm,
Het was koud, alsof ik op metaal lag,

Anthony gaat naast mij staan waarna die mij omhoog tilt,
"Wat ik jouw wilde laten zien Samus Madeline Aran, is dit" hij glimlacht even,
Op het zelfde moment dat hij klaar is met praten,
Gaan de lichten in de kamer aan,
Een kamer gevuld met metaal,
Mechanismes en andere vreemde apparaten,
Ik keek verbaasd om mij heen,
Had dit al die jaren onder mijn huis gezeten?!
"Je dacht toch niet werkelijk dat je zomaar in dit specifieke huis ging wonen he?"
Anthony wist hier van!
Hij wist het...
De vraag van vroeger,
Wie mij dit huis had verkocht...
Nu weet ik wie dat was...
Het was niet een stelletje wat nergens van af wist,
Het was Anthony!!
Ik kijk verbaasd om mij heen waarna mijn oog op een foto valt,
Groter dan een normale foto,
Het was een zwarte man in een blauw pak van Galactic Federations,
Hij hield zijn duim omhoog,
Anthony kijkt glimlachend naar de foto waarna hij naar mij kijkt,
"De persoon die je dit achter liet was heel hecht met mij, ze wilde dat jij het kreeg"
Ik kijk verbaasd naar Anthony,
Was dit werkelijk allemaal voor mij?!
Maar waarom...
Waarom liet iemand dit ubberhoudt achter voor mij...
Alsof ik de persoon kende,
Anthony trekt mij weer verder de kamer door,
Verschillende foto's hingen in de kamer,
Maar een foto had mijn aandacht,
Een man, maar zijn naam was het gene wat mij verbaasde,
Adam Malkovich,
De vader van Matthy?!
Matthy had eens verteld dat hij zijn vader nooit kende...
Was dit dan zijn vader?

Voor dat ik er werkelijke gedachtes van kon maken werd ik al verder getrokken door Anthony,
We lopen een andere kamer in waarna hij glimlacht,
"Samus Aran..." was het enige wat zijn liepen verliet,
Ik kijk even naar Anthony waarna ik naar de plek kijk waar zijn ogen op gefocust waren,
Ik kijk mijn ogen uit wanneer ik het pak van Samus Aran zie,
Was dit werkelijk haar pak?!
Het leek erop,
Het leek precies op haar pak!!
Maar was dit ook werkelijk zo?!
Waarom zou Samus Aran mij ubberhoudt haar pak geven?!