Know 5

We lopen naar buiten toe richting de jongens. 'Moet ik echt naar hen toe?' fluistert Liam bang. 'Rustig maar. Ze zijn heel aardig, geloof me' fluister ik terug. Liam knikt zenuwachtig en we lopen door. 'Hey guys!' roep ik als we bij ze staan. 'Dit is dus Liam' stel ik hem voor. 'Ik ben Lucas' zegt Lucas. 'Dat is Max' zegt hij en hij wijst naar Max. 'En dat is Tom' en hij wijst naar Tom. 'Ik en dus Liam' zegt hij zachtjes. 'Hey, waar moeten we zo naartoe?' vraag ik. 'Geschiedenis. 309' zegt Tom. Ik kijk op mijn horloge. 'Dan kunnen we nu beter gaan. We hebben nog vijf minuten voor de bel' zeg ik en we lopen met zijn allen naar binnen. We lopen half lachend naar boven terwijl Liam er stil achteraan loopt. 'Li, kom je anders vanmiddag met mij mee?' vraag ik hem omdat ik een beetje medelijden met hem heb. Ik zie zijn gezicht oplichten maar hij vraagt dan toch wantrouwig: 'Echt?' 'Natuurlijk! Waarom zou ik en grapje maken?' vraag ik hem. Hij haalt zijn schouders op en ik laat het er maar bij. Ondertussen zijn we op de bovenste etage bij lokaal 309. De rest van de klas staat er al. 'He mietje, wat doe je hier?' vraagt één van de jongens aan Liam. Ik zie hem ineenkrimpen en besluit het voor hem op te nemen. 'Hé Zayn, laat hem eens met rust. Hij heeft je niets misdaan' zeg ik. Zayn snuift minachtend maar durft niets terug te zeggen. Op de een of andere manier zijn mensen altijd bang voor me.