*32*

Na dat ik nog een kop chocolademelk had gekregen zit ik met Bruce in zijn lab. Hij was bezig met van alles en nog wat en ik snapte er helemaal niets van. Hij had al een paar keer geprobeerd uit te leggen, maar vaak stoorde Tony of snapte ik er gewoon helemaal niets van. Ik kijk op het scherm en mijn gedachtes gaan ergens anders heen. Voor ik er erg in heb staat Bruce op en schuift hij een bord met lunch voor mijn neus. ‘hoe lang zitten we hier al?’ vraag ik terwijl ik opsta. Mijn hele lichaam is stijf geworden en ze protesteren luid onder mijn beweging. ‘Bruce kan ik je wat vragen?’ hij kijkt op en knikt. Even kijk ik het lab rond. ‘Jarvis, waar is Tony?’ de computerstem vult te ruimte. ‘hij is bij Pepper’ ik knik. ‘alles wat hier wordt gezegd en gedaan wordt toch opgenomen?’ Jarvis is even stil. ‘Ja Molly’ ik knik nog eens. ‘Ik wil dat je het volgende gesprek niet opneemt, en als er iemand aankomt, wil ik dat je ons gelijk inlicht’ Jarvis is weer even stil. ‘mag ik vragen waarom?’ ik kijk op naar Bruce. ‘ik wil je iets vragen, maar ik wil dat het tussen ons blijft. Ook al vertrouw ik Tony wel, toch wil ik niet dat hij het te horen krijgt’ Jarvis maakt een klein geluidje. ‘de opnames zijn gestopt, ik waarschuw jullie als er iemand aankomt’ ik bedank Jarvis en neem een hapje van de sandwich. ‘ik wil het over het experiment hebben.’ Bruce neemt voor me plaats. ‘jij hebt de Hulk in je macht, door mee oefenen.’ Ik heb moeite om door te gaan en Bruce merkt het. ‘je wilt weten hoe je moeder je dit heeft kunnen aandoen?’ ik knik langzaam en hij typt iets in op het scherm en draait hem. Er komt een filmpje op en ik bekijk hem. ‘het is je moeder’ ze is bezig met iets, dan spuit ze iets in haar arm. ‘ze wilde speciaal zijn, ze wilde de mensen waar ze om gaf redden. Het ging mis net als bij mijn vader’ het filmpje stopt en ik wrijf over mijn gezicht. ‘hoe komt het dat ik niet zoals jij groot en groen word?’ Bruce lacht even. ‘jouw moeder had een deel van mijn vaders onderzoek gelezen, ze ontdekte dat met een speciale stof je gewoon zoals jij zou blijven. Ik denk dat ze lang heeft gewacht tot dat ze dacht dat ze het goed had en blijkbaar heeft ze nog meer verandert. Ze heeft je de kracht van de natuur gegeven’ ik schud mijn hoofd even en ga met mijn hand over het koude oppervlak van het metaal. Dan besef ik me iets. ‘ik weet hoe ik Steve heb genezen!’ ik spring op en ren weg. Bruce grinnikt even. ‘je bent een goede meid, Molly. Pas alleen op voor mensen die je willen gebruiken.’