Six.

Harry Edward Styles.

Breed glimlachend keek ik naar Louis die al lachend met de vissen speelde die probeerde om zijn vingers te vangen. Ikzelf had me aan de kant gezet zodat ik een beter zicht zou hebben van de jongen voor me. Hij was echt te schattig voor woorden.
Maar al snel werd mijn aandacht getrokken door mijn gsm die opeens geluid begon te maken. Fronsend greep ik naar mijn broek en nam hem uit mijn broekzak. Mijn ogen vlogen direct naar de display en toen ik de woorden wekker zag staan snapte ik direct waarom de vrolijke tonen van The Fray weerklonken in het rustige bos.
“Wat is dat?” Geschrokken keek ik op naar Louis die opeens tussen mijn beide benen stond en probeerde om mijn gsm te pakken. Al lachend hield ik deze boven mijn hoofd zodat hij wel moeite moest doen om hem te pakken. Voor een seconde keek hij me doordringend aan voordat hij begon te springen om de gsm uiteindelijk toch af te pakken.
“Is het een muziekdoosje?” vroeg hij zacht terwijl hij verder in het water verdween met mijn mobieltje, weg van mij zodat ik er niet meer aan zou kunnen. Bang vanwege dat ik wist dat mijn gsm zou stuk gaan moest hij het onder water duwen, liet ik me van de kant zakken en liep zo snel ik kon door het water naar hem toe.
“Louis, laat het niet in het water vallen want dan is hij kapot.” Zei ik maar snel toen ik merkte dat Louis alleen maar verder van me wegzwom terwijl zijn ogen op mijn scherm gericht bleven tot de muziek ophield.
“Het is zo klein.” Mompelde hij meer tegen zichzelf dan tegen mij en liet in zijn handen het mobieltje verschillende bochten maken zodat hij toch zeker alles had gezien van het apparaatje. Hij was zelfs zo gefascineerd dat hij niet eens doorhad dat ik voor hem stond. Pas toen ik mijn gsm terug afpakte keek hij op naar me met geschrokken ogen die direct verzachtte toen hij mijn glimlach zag.
“Dit is een gsm, Louis. Het is een apparaatje waarmee je naar mensen kan bellen en berichtjes naar kunt sturen of muziek op kan laten afspelen.” Legde ik hem uit, maar direct verscheen er weer een frons op zijn voorhoofd terwijl hij mijn gsm weer probeerde vast te nemen. Daarom hield ik hem achter mijn rug verstopt zodat hij er zeker niet aankon, alleen onderschatte ik Louis en zijn kunnen. Voor ik het wist had hij zijn armen rond mijn middel geslagen en probeerde zo het toch nog te kunnen afpakken. Verstomd door deze plotse aanraking keek ik recht naar Louis die net als ik haast verlamd naar me staarde. Zijn ogen onderzochten mijn hele gezicht en voor ik wist had hij zijn hand op mijn wang gelegd.
“Je hebt zo’n mooie ogen, Harry.” Zei hij zacht en liet ondertussen zijn vingers over mijn huid strelen. Blozend keek ik terug in die helderblauwe ogen waar je duidelijk de pretlichtjes in kon zien dansen.
“Je bent zelf precies nooit verlegen.” Mompelde ik langzaam terwijl ik probeerde te vechten tegen de drang om mijn lippen op de zijne te drukken. Het was raar dat ik die drang nu al had, ook al kende ik hem nog maar een dag, maar er was iets aan deze jongen dat ik niet kon beschrijven. De onschuldigheid die heerste rond hem maakte hem eens zo schattig en het feit dat hij niks anders kende dan Neverland maakte hem deels ook zo breekbaar. Ik zou het niet durven om hem terug naar mijn wereld te brengen, schrik dat hij zijn onschuldigheid zou verliezen door de mensen die daar leefde.
“Je bent aan het staren, Harry.” Stelde Louis vast terwijl hij met een brede grijns nog altijd met zijn hand over mijn wang streelde alsof hij genoot van het contact dat zijn vingertoppen maakte met mijn huid. Maar lang bleven deze vingertoppen niet over mijn wang want voor ik het wist begon mijn gsm weer geluid te maken. Geschrokken haalde ik mijn mobieltje van achter mijn rug en zag dat het terug mijn wekker was die aangaf dat ik nu hoorde op te staan voor school. Snel stopte ik de muziek en keek weer op naar Louis die zijn ogen weer op mijn mobieltje gericht had.
“Kom.” Zei ik uiteindelijk en liep zelf terug naar de rand waar ik me terug op hees. Zoals ik verwacht had kwam Louis haast direct naast me zitten waardoor ik een glimlach niet kon onderdrukken.
“Oké, ik zal je uitleggen hoe je hiermee werkt. Eerst en vooral mag je er nooit mee gooien of in water laten vallen.” Wees ik hem terecht waardoor Louis met een engelengezichtje knikte als teken dat hij het snapte. Glimlachend ontgrendelde ik mijn gsm en gaf hem aan Louis. Direct zag ik hoe hij opkeek van mijn achtergrond afbeelding.
“Is dat niet die jongen die ik daarstraks gezien had?” vroeg hij direct terwijl hij mijn gsm bijna in mijn gezicht duwde van enthousiasme. Blijkbaar was hij blij dat hij de jongen erkende naast me op de foto. Al lachend nam ik zijn hand vast en zorgde ervoor dat hij weer op zijn schoot lag. Hierdoor viel mijn lichaam tegen de zijne aan waardoor er een zachte rilling van genot door me heen schoot door de warmte die zijn lichaam afgaf.
“Euh, ja, dat is Niall.” Zei ik daarom maar snel en duwde met zijn vinger op de pijltjes zodat hij door mijn apps kon bewegen. Al snel begon hij zelfstandig door mijn gsm te bladeren terwijl ik geamuseerd toekeek naast hem.
“Wat is dit?” vroeg hij direct toen hij op mijn foto’s had geklikt. Haast direct verscheen er foto’s van de laatste fuif waar ik naartoe was gegaan. Geschrokken greep ik naar mijn gsm, maar zoals verwacht was Louis weer te snel en liep met gemak van me weg. Maar voordat ik ook maar kon recht veren bleef Louis met grote ogen stilstaan terwijl hij staarde naar een foto. Onzeker liep ik naar hem toe en zag hoe hij naar een foto van mij en mijn ex keek verwikkeld in een innige kus.
“Wat doe je met dat meisje?” vroeg hij terwijl hij naar me opkeek. Aan de manier hoe hij naar me staarde zag ik dat hij wist dat dit iets speciaals was. Iets dat je niet zomaar met iemand doet. Zuchtend nam ik mijn gsm terug van hem over en vergrendelde hem snel weer zodat Louis niet meer naar de foto kon blijven staren.
“Harry?” vroeg hij opnieuw en nam vragend mijn beide handen vast in de zijne zodat ik wel naar hem moest opkijken. Hoe zou ik dit gaan uitleggen?



Happy new year, dear readers! <3