46.

Elena Johnson

'Waarom zou je tegen me liegen Louis. Denk je nu echt dat ik zo naïef ben dat ik er niet achter zou komen!' Kwaad stormde ik het appartement in. Ik negeerde Tommies vraag om aandacht en liep linea recta naar Louis toe. 'Waar heb je het over?' vroeg hij. 'Gaby is vrij, en jij denk dat je dat wel even voor me geheim kan houden?' Louis schrok duidelijk. 'Ga even zitten, lieverd,' zei hij en hij leidde me naar de bank. Met tegenzin ging ik zitten en sloeg mijn armen over elkaar heen. 'Hoe weet je dat Gaby vrij is?' vroeg Louis. 'Ze liep tegen me aan toen ik de Starbucks uitliep,' zei ik, nu iets rustiger. 'Goed, inspecteur Brookte belde inderdaad om te vertellen dat Gaby en haar vriendinnen weer vrij zijn. Ik dacht dat het slimmer was om het je niet te vertellen, omdat je eindelijk weer wat blijer werd, wat gelukkiger. Je ogen begonnen weer te stralen en ik had eindelijk de vrolijke Elena weer terug. Ik wilde je niet opnieuw kwijt,' legde Louis zachtjes uit. Ik slikte en keek naar mijn schoenen. 'Niall heeft met me gepraat,' begon ik. 'Hij denk dat het slim is om in een behandelklieniek te gaan als jullie op wereldtournee zijn.' Louis wilde iets zeggen, maar ik gebaarde hem zijn mond te houden. 'Eerst vond ik het een stom idee, maar ik denk dat ik het wel ga doen. Daar kunnen ze me van mijn angst af helpen, en daar zal ik me ook veilig voelen als jij er niet bent,' legde ik hem uit. 'Ik hoop niet dat je het erg vind, je verloofde in een behandelkliniek,' fluisterde ik. Louis pakte mijn beide handen vast. 'Ik vind het een goede beslissing Elena. Het spookte ook al een tijdje door mijn hoofd rond, maar ik durfde het niet tegen je te zeggen, bang voor je reactie.' 'Sorry,' zei ik zachtjes. Louis trok me in een knuffel en ik snoof zijn vertrouwde geur op. 'Ik hou van jou,' zei ik zachtjes. 'Ik ook van jou Elena.' Ik glimlachte en drukte een kus op zijn wang. 'Wil je me helpen, met een goede kliniek uitzoeken?' vroeg ik toen voorzichtig. 'Natuurlijk Elena,' beloofde Louis me. Ik glimlachte. Toen bedacht ik me iets anders. 'Wat doen we met Gaby? Ze loopt vrij rond. Ze kan ons vanalles aandoen.' De angst was weer te horen in mijn stem. 'Gaby heeft een contactverbod en mag niet in deze wijk komen. Daarnaast houd de politie haar en ons meer in de gaten,' vertelde hij. Dit was een kleine geruststelling, maar mijn angst was nog niet weg. Ze kon me nog steeds brieven sturen. 'Elena, beloof je me dat als Gaby je nog een brief stuurt, dat je het met verteld?' vroeg Louis me. Ik keek op en vond zijn helderblauwe ogen. Ik knikte lichtjes. 'Ik beloof het,' zei ik. Hij glimlachte en drukte een kus op mijn lippen. 'Wat wil je voor je verjaardag?' vroeg ik toen, om het even over leukere dingen te hebben. 'Ik hoef niks Elena. Het feit dat jij bij me bent is voor mij al genoeg.' Ik glimlachte verlegen, maar was toch niet tevreden. 'Maar ik wil je iets geven,' zei ik. 'De hele dag gelukkig zijn, lachen, dat is het mooiste dat je me kan geven.' Ik zuchtte geïrriteerd. 'Zeg me nu eens wat je naast mij wil hebben,' zei ik. Hij haalde zijn schouders op. 'Ik hou van verassingen,' zei hij nonchalant voor hij de televisie aandrukte. 'Urg, aan jou heb je ook niks hè,' lachte ik. Hij sloeg zijn arm om me heen en trok me tegen hem aan. 'Maar ik hou wel van je,' zei ik terwijl ik hem een kusje op zijn wang gaf. 'Gelukkig,' lachte Louis. Ik grinnikte en richtte mijn aandacht op de tv. Gaby was alweer uit mijn gedachten verdwenen.