Chapter Two

Nadat we Brooke een beetje gekalmeerd hadden (ze zat nu, maar nog wel gillend met maar handen op haar hoofd), gingen we eten.
Niall, die ik alleen nog maar had zien eten, was daar erg blij mee.
Nu begon hij gillend rondjes te rennen en schreeuwde hard naar ons dat hij naar Nando's wilde gaan.
'Nee' Hadden de andere gezegd.
Uiteindelijk zitten we nu dan toch in de auto op weg naar Nando's.
Harry rijd, Louis zit naast hem en zwaait naar de duiven die buiten zijn.
Liam, Niall en Zayn zitten daarachter.
Ik zit naast een nog steeds gillende Brooke met aan de andere kant van mij en rustige Venice.
Venice is de laatste tijd veel rustiger geworden, normaal was ze altijd vrolijk.
"Is er iets Venice? Je bent zo stil." ze kijkt op vanaf haar mobiel en schut haar hoofd.
Ik besluit het er bij te laten en richt me op Zayn en Liam die druk in een gesprek zitten.
"Niall, hou je mond! Ik versta Liam niet." schreeuwt Zayn boven Niall's gegil uit.
"Nandooooooo's!! Nandoooooo's!!"
"Niall, jij bent gek" hoor ik Harry zeggen.
"Kevinn!"
"Jij ook Louis" zegt Harry weer.
"Wie is Kevin?" vraag ik, gelijk is het stil.
"Dat is Kevin" Louis wijst naar een duif.
"Nee, dat is Kevin!"
"Nee, dat!"
Lachend leun ik achterover.
Moet ik altijd zulke rare mensen kennen?
Ik snap niet dat er mensen zijn die dit stelletje kleuters serieus nemen..
Ik kijk naar Brooke stil is, met haar mobiel in haar rechter hand.
"Brooke?" Ze geeft zonder te kijken haar mobiel aan mij, ik blijf haar aankijken tot ze opkijkt.
Ik zie een huilende Brooke, een Brooke met in plaats van een lach waterige ogen, een Brooke die gebroken is en een Brooke die ik nog nooit zo gezien heb.