Huit.
Eerst en vooral wil ik jullie bedanken voor de kudo's! Maar ik ben niet in de top gekomen want de kudotellers zijn nooit op nul gesprongen. Oftewel is het me gewoon helemaal ontgaan of het kan ook dat ze vóór 12 uur zijn reset... Kunnen we het vandaag nog eens proberen?
En ik weet dat het even heeft geduurt dat ik iets schreef. Maar ik had het echt superdruk! Ik ben naar de film geweest, naar de ikea geweest, mijn kamer geschildert, een schoolproject afgemaakt, mijn hele kamer opgeruimt, ... En spijtig genoeg ga ik kappen met te antwoorden op jullie reacties en om vragen te stellen op het einde van hoofdstukjes want het neemt echt heel erg veel tijd in, zeker op mijn mobiel, terwijl ik bijna al dd stukjes op mijn mobiel plaats! Als je toch iets wilt weten vraag het maar! En nog eens sorry! Dus deze avond heeft deze story een date met de top als de kudotellers op nul staan? *wenkbrauwwiebel* thankyou! I love you.
Na een telefoontje was Niall weggegaan. Hij deed geheimzinnig over waar hij naar toe ging, maar ik had hem beloofd er niet meer over te denken, wat natuurlijk hard gefaald is. Mijn ouders kwamen weer bij me zitten en niet veel later was ik in slaap gevallen om daarna 's morgens weer vroeg wakker te worden.
Hij zei: 'Ik kom zeker elke dag bij je langs zolang je hier ligt en dan-' Toen was zijn telefoon afgegaan. Ik wil graag weten wat hij ging zeggen achter die 'dan'.
Ik heb er lang over liggen nadenken maar kon geen mogelijkheid vinden wat achter die 'dan' zou moeten staan. Niall is te lief om me daarna links te laten liggen, maar een andere mogelijkheid kan ik niet vinden.
Heel erg traag gaat de deur open.
"Hé lieverd!" Een knorrige stem galt in de kamer.
"Oma!" Gil ik.
Oma slentert de kamer binnen en laat zich vallen in het zeteltje waar Niall gisteren zat.
"Ik maakte me zorgen om je."
Ik rol met mijn ogen.
"Is nergens voor nodig, hoor!"
Deze keer draait oma met haar ogen.
"Je zult hier niet voor niets liggen, niet? Maar ik heb iets bij dat je vat beter maakt! Wil je het zien?"
"Ja, ja!" Ik klap in mijn handen en opgewonden volg ik hoe oma's rimpelige handen bewegen naar haar tas.
Ze haalt er een doos uit en herken het voorwerp maar al te goed.
Mijn zwak.
Reageer (2)
chocolaatjes!!
1 decennium geledenOhgosh, i wanna knowwww!
1 decennium geleden