Chapitre Six

Amelia Rousseau

"Kom je vanmiddag naar me toe?", vraagt Luca, als hij naar m'n kluisje komt gelopen in de pauze. "M'n huisgenoten zijn er niet, dus we hebben het rijk voor ons alleen", grijnst hij terwijl hij z'n hand op m'n rug legt. Ik stop m'n boeken in m'n kluisje en denk even na. Ines is waarschijnlijk toch weer aan het werken, en dan ben ik ook maar alleen. "En dan kan je misschien ook wel koken, aangezien dat je specialiteit is", slijmt Luca. Ik lach er even om.
"Waarom ook niet, he", zeg ik.
"Nou, wat een enthousiasme", zegt Luca sarcastisch.
"Niet zo aanstellen, he", lach ik waarna ik hem een korte kus geef. Hij grijpt die kans aan en houdt me vast om er een lange zoen van te maken.
"Kijk, dat was nou wat enthousiaster", lacht hij. Ik wiebel een keer met m'n wenkbrauwen en haal vervolgens de boeken uit m'n kluisje die ik nodig heb. "Heb je nog les?", vraagt hij verbaasd. Ik knik.
"Op dinsdag altijd tot 5 uur", zeg ik.
"Oh", zegt Luca nog wat teleurgesteld.
"Kom je me dan om 5 uur ophalen? Want ik ga dat hele stuk echt niet lopen!", zeg ik meteen. "Die schoenen zijn vreselijk!"
"Waarom trek je die dan ook aan? Waarom willen meiden überhaupt hakken aan?", vraagt hij.
"Omdat ik langer wil zijn. Ik ben al zo kort", zeur ik als ik m'n tas en m'n kluisje dicht maak.
"Nu ben je net zo lang als ik", zegt Luca, die daar volgens mij niet zo blij mee is.
"Hmm, kan ik je wel beter een kus geven", zeg ik optimistisch. Ik geef hem een vluchtige kus en loop dan naar m'n les toe. "Tot straks!", roep ik nog naar hem, voor ik de gang uit ben.

"Dag, schat", groet Luca mij als ik eindelijk uit ben. Ik strompel nog maar wat op m'n schoenen omdat ze echt vreselijk veel pijn doen. Ik geef hem een kus en gooi m'n tas over m'n schouder. "Misschien moet je ze uit doen", oppert Luca als hij ook merkt, dat ze vreselijk pijn bij me doen.
"Ja, maar dan loop ik op blote voeten", zeg ik logisch.
"Dan draag ik je toch?", stelt Luca voor. Ik lach even om z'n onnozele idee.
"Ik draag een rok", zeg ik terwijl ik met m'n ogen rol.
"Nou en? Mijn maakt het niet uit", grijnst hij.
"Ha! Ben je gek", lach ik.
"Misschien", zegt hij, en voordat ik het al merk, heeft Luca z'n armen onder m'n knieholtes en m'n rug geplaatst en tilt me op.
"LUCA!", protesteer ik nog, maar dat heeft geen zin. Snel trek ik dan maar m'n rok een stuk omlaag. We lopen het school terrein af. Ofja, we... Luca dan. Zijn vingers sluiten zich om de onderkant van m'n rok en hij trekt die langzaam omhoog, in hoop dat ik het niet merk. Maar ik merk het wel. "Luca!", zeg ik waarschuwend. Hij grijnst en gaat verder. "Je waagt het niet", zeg ik streng terwijl ik hem op z'n vinger tik.
"He! Nu mag je lopen."
"Ja, ja", lach ik, maar hij lacht ook alleen maar en houdt me goed vast. Op de parkeerplaats staat Luca's Range Rover, waar hij me meteen in zet als hij de deur van slot heeft gemaakt. Ik trek m'n schoenen meteen uit, en eindelijk zijn mijn voeten verlost. De volgende keer denk ik wel even na voordat ik in alle haast weer Ines' schoenen aan trek.
"Oh, en rij even langs mijn huis, dan kan ik wat kleren en schoenen en boeken voor morgen ophalen."
"Is goed", antwoordt Luca en hij start de auto.

Ruim een uur later sta ik bij Luca een lekkere maaltijd klaar te maken. Ik roer wat in de pan terwijl Luca met iemand aan het bellen is. Ik snap er niet veel van, aangezien het over van allerlei zaken gaan in de businesswereld, maar plots voel ik een hand op m'n heup en komt Luca helemaal tegen me aan staan. Ik draai m'n hoofd om en glimlach naar hem.
"Ja klopt. Dat waren die van vorige week", zegt hij in de telefoon terwijl hij met z'n lippen in m'n nek zit. De warme adem blaast in m'n nek, en vervolgens legt hij z'n lippen er helemaal op. Zachtjes zuigt hij er, maar voordat ik kan protesteren, is het waarschijnlijk te laat. Er zal wel al een zuigzoen zitten als ik dadelijk in de spiegel kijk. "Nee, die andere", antwoordt hij in de telefoon. Hmm, hij daagt het wel een beetje uit nu hij aan het bellen is en aan mij zit. Ik draai me helemaal om en leg mijn lippen in zijn nek. Ik sabbel een beetje op zijn oorlel terwijl ik hem tegen het kookeiland duw en me hard tegen hem aan druk. Luca lijkt even afgeleid te zijn van het telefoongesprek waardoor ik begin te grijnzen. Met een zwoel glimlachje op m'n gezicht, maak ik het eerste knoopje van m'n blouse open en schuur ik tegen zijn geslachtsdeel.
"Laat maar. Ik kom morgen wel langs op kantoor. Ik moet nu echt weg", zegt Luca een beetje hijgend, en met haast. "Ja, dag", hij legt snel op en kijkt mijn grijnzend aan.
"Jij kan echt niet meer wachten, hè." Hij pakt me met zijn grote stevige handen om mijn middel vast en wilt me op het kookeiland zetten.
"Misschien straks, schat. Het eten moet wel niet aanbranden", glimlach ik breed. Luca blijft verbouwereerd staan terwijl ik terug naar het fornuis loop en in de pan roer.
"Maar...", begint hij en hij komt achter me staan. Zijn handen gaan al onder mijn blouse, maar ik houd hem tegen.
"Je kunt de tafel al dekken, het is zo klaar", grijns ik.
"Jij bent zo gemeen."

Ik neem m'n laatste hapje en leg vervolgens m'n bestek neer.
"Dat was lekker", zeg ik voldaan.
"Hmm, ja. En nu is het tijd voor een lekker dessertje", zegt hij terwijl hij al op staat. Wat is hij van plan? Hij schuift de borden en alle andere overige dingen naar de hoek van de tafel en begint mij dat heerlijk te kussen. Ik weet al wat voor een dessert hij wilt. Heeft hij zich de hele tijd, tijdens het eten, moeten inhouden. Hij pakt me onder m'n kant vast en zet me op de tafel neer. Zo snel als hij kan ontdoet hij zich van zijn kleding. Ik wil langzaam, een voor een, de knoopjes van mijn blouse openmaken, maar Luca is me voor en trekt het helemaal uit. Hij kan echt niet meer wachten!