004

Stiekem maakte mijn hart een sprongetje toen Harry me ook nog een zoen op mijn wang gaf. Ik sloot mijn ogen en dacht aan de vorige keer Parijs. Alles was anders. Beter. "Is dit eigenlijk de eerste keer dat je in Parijs bent?" vraagt Harry. Ik knikte. "Ja, de eerste keer." zei ik. "Dan is het tijd om je iets te tonen!" lachte Harry. Ik liet me meetrekken door hem. De krullenbol die me voor een dag gelukkig maakte. De dag was voorbijgevlogen door alleen te babbelen. Het is al redelijk donker alhoewel het nog maar 5 uur is. Na een eindje gewandeld te hebben stonden we op een brug over de Seine. We hadden een prachtig uitzicht op de Eifeltoren en Parijs. Harry nam mijn hand vast, en de andere arm stak hij uit waarna hij één oog dichtkneep. "Kom eens dichter," fluisterde hij. Ik deed wat hij zei en voelde zijn krullen tegen mijn wang. Op Harry's vinger scheen een lampje. Een lampje van de Eiffeltoren. Een moment om nooit te vergeten. Plots kwam een groepje meisjes vrolijk voorbij gelopen. "You don't know o-oh, you don't know you're beautiful, o-oh, that's what makes you beautiful!" Met een ruk trok Harry me weg, de struiken in. Ik schrok me rot en gilde waardoor enkele meisjes opkeken. Hun ogen werden groot en ze stormden op ons af. "Lopen!" riep Harry luid en tilde me op waarna hij razendsnel wegliep.

"Eigenlijk zou ik wel naar deze universiteit willen gaan," zei ik terwijl ik er één aanwees. "In Parijs?!" las Julliet. Ik knikte. "Jups, muziekuniversiteit gesitueert in het hartje van Parijs!" zei ik. "Het is voor alle soorten muziek en heel uitgebreid én het is een hele goede school volgens de reacties!" Julliet knikte. Het lijkt me misschien wel iets maar ik moet er nog eens over denken." "Komop Juul, ik weet dat jij het ook wil!" riep ik om haar te overtuigen.

***