07. ~ Lauren Fiona Johnsen

'Wakker worden, Lauren.' Hyacintha's stem galmt door de hele kamer. 'Vandaag wordt een grote, grote dag!' Nee! denk ik bij mezelf. Mijn bed ligt veel te lekker. Veel lekkerder dan mijn gewone bed thuis. Langzaam kijk ik mijn kamer rond. Hij is echt geweldig. Veel mooier dan mijn kamer thuis. Even denk ik nog aan gisteren. De Capitoolmensen reageerden echt superenthousiast toen Dennis en ik de trein uitkwamen. Al die mensen die gilden en juichden. Sommigen schreeuwden zelfs mijn naam! Dat was echt een geweldig gevoel, maar nu is het weer een nieuwe dag. Vandaag is de parade! En ik ontmoet nu dus voor het eerst mijn stylist en mijn voorbereidingsteam. Hyacintha gilt alweer, dus besluit ik toch maar uit bed te stappen.
Hyacintha ratelt maar door terwijl ze me naar mijn voorbereidingsteam brengt. Ik ben er al gauw achter dat je bij haar toch niets hoeft te antwoorden, dus hoef je ook niet naar haar te luisteren. Eindelijk zijn we aangekomen bij mijn voorbereidingsteam. 'Nou, hier is je voorbereidingsteam, Lauren. Ik laat je nu alleen, doei.' En weg is Hyacintha. Dan komt er een vrouw met heel lichtgeel haar op mij aflopen. 'Hi, ik ben Vita. En ik hoor bij je voorbereidingsteam. En dat is Viridius.' Een man met zwart haar met roze aan de puntjes gaat naast Vita staan. 'Hoi, ik ben dus Viridius. Sera hoort ook bij je voorbereidingsteam, maar zij is te laat.' 'Alweer.' zegt Vita, terwijl ze me een gek gezicht naar me kijkt. Ik vind haar meteen al aardig. Vita en Viridius besluiten maar alvast te beginnen met mijn haar en mijn gezicht.
Na een uur komt er een vrouw met blauwgroen haar de kamer binnenstormen. 'Sorry, maar ik ben te laat. Ik ben trouwens Sera.' 'Sera, wanneer leer je nou eens op tijd komen!' zegt Vita met een quasi-beschuldigend gezicht. Sera lacht even en gaat dan aan keihard aan het werk. Na een tijdje springen ze tegelijkertijd overeind. Ze lopen om mij heen en bekijken het resultaat. 'Je ziet er geweldig uit, Lauren.' zegt Viridius. 'Ja, je bent eigenlijk best mooi,' zegt Sera vrolijk. 'Nu gaat Vinco, je stylist, met je aan het werk' reageert Vita. 'Je gaat het vast geweldig doen tijdens de parade' fluistert ze me stiekem toe. Dan huppelen ze alle drie vrolijk de kamer uit.
'Hi, Lauren. Ik ben Vinco, je stylist.' Verbaasd kijk ik op. Hij is zo stilletjes binnengekomen dat ik het niet doorhad. Hij heeft kort goud haar en gouden figuren op zijn gezicht. Net als mijn voorbereidingsteam loopt hij een rondje om mij heen en bekijkt het resultaat. 'Je ziet er prachtig uit. Een mooi goedverzorgd lichaam.' Hij lacht even naar me. 'Maar je bent natuurlijk het meest benieuwd naar je outfit. Ik heb iets ontworpen voor jou en Dennis dat niet hetzelfde is, maar toch bij elkaar past.' Ik knik even naar hem. 'Doe je ogen maar dicht, Lauren.' zegt hij lachend. 'Ik ga je verassen.' Braaf sluit ik mijn ogen. Ik voel dat er een jurk over mij heen gehangen wordt. Thank god, denk ik bij mezelf. Ik hoef tenminste niet zo'n raar pakje aan. 'Nog steeds je ogen dichthouden,' zegt Vinco terwijl hij iets om mijn schouders hangt. Dan begint hij mijn haar te vlechten, op een manier die ik nog niet ken. Ik moet moeite doen om mijn nieuwsgierigheid te bedwingen. Ik knijp mijn oogleden stijf tegen elkaar. 'Nog even wachten, Lauren' zegt Vinco. Een paar lange minuten blijf ik zo stil zitten als ik maar kan. Dan zegt Vinco eindelijk de verlossende woorden: 'Doe je ogen maar open!' Voorzichtig open ik mijn ogen. Even knipper ik een paar keer verbaasd. Ben ik dat wel in de spiegel? Ik ben zo... mooi. Bijzonder. Ik heb een mooie diepblauwe jurk aan, waar allemaal parels, diamanten en andere bijzondere dingen op genaaid zijn. Het ziet er net uit als de zee. Om mijn schouders hang iets wat waarschijnlijk een visnet voor moet stellen. Alleen is deze gemaakt van zeegroene zachte stof. Mijn haar is ingevlochten en opgestoken. Er steken allemaal piepkleine blauwe en witte bloemetjes uit mijn vlecht. 'Bedankt Vinco. Het is echt geweldig' stamel ik uit. 'Ik had wel gedacht dat je het mooi zou vinden,' zegt Vinco lachend. 'Ik laat je nog even achter. Dan kun je jezelf nog even bekijken. Dag Lauren.' 'Dag' zeg ik, terwijl ik nog steeds naar mijn spiegelbeeld kijk.
Opeens voel ik twee armen om mijn heupen. 'Hey beauty, wat zie je er prachtig uit.' 'Dennis!' roep ik verrast uit. Blij draai ik me om. Grijnzend kijkt hij me aan. ' Wat heb je een mooi...visnet aan' zeg ik terwijl ik nog steeds naar hem kijk. Hij heeft hetzelfde visnet om als ik, alleen heeft hij er niets onder. Zijn stylist dacht zeker, hoe meer je van Dennis ziet, hoe beter. Verder is zijn broek gemaakt van dezelfde stof als mijn jurk. Het is precies zoals Vinco zei. We hebben niet hetzelfde aan, maar we passen wel bij elkaar. 'We zien eruit als een echt team,' zeg ik tegen hem. 'Natuurlijk Lauren' zegt Dennis. 'Dat zijn we ook.'