Hoofdstuk 10

“Blijf anders eten.” “Nee, sorry. Ik moet nog naar mijn werk”lieg ik. Ik heb geen zin om nog een paar uur samen met Naomi te zijn en ik heb ook geen zin om herinneringen op te halen met Vincent. “Zo laat nog?” “Ja. Ik moet nog iets ophalen.” “Oké. Jammer.” “Ja.” Ik sta op en pak mijn tas. “Laat mij je helpen”zegt Vincent en hij neemt mijn tas van me over. We lopen samen naar de hal en ik krijg mijn jas van de portier. “Dank je”zeg ik. Hij knikt even met zijn hoofd en loopt dan weg. Ik trek mijn jas aan en wil mijn tas van Vincent overnemen als Vincent opeens iets zegt. “Mijn broertje had het van de week over je aan de telefoon.” “Oh.” “Wil je niet weten waarover hij het had?” “Nee.” “Waarom niet?” “Hij interesseert me niet meer. Hij heeft me laten zitten. Hij is zonder rede vertrokken. Ik wil niks meer van hem weten.” “Hij hield van je.” Ik schud mijn hoofd en wend mijn blik af. “Geloof je me niet? Hij hield echt van je.” “Nee dat deed hij niet. Als hij echt van me hield, was hij niet vertrokken zonder te zeggen waarom. Als hij echt van me hield had hij contact met me kunnen zoeken. Als hij echt van me hield, had hij me niet hier gelaten met al die vragen. Hij hield niet van me.” “Echt wel, maar…” “Vincent, stop. Ik wil niet meer aan hem denken. Ik wil hem vergeten.” Vincent kijkt me aan en zegt niks. “Ik moet gaan. Leuk je weer eens gezien te hebben.” Ik geef Vincent een kus op zijn wang en een knuffel. Ik neem mijn tas van hem over, loop naar de deur en open hem. “Leuk om jou ook weer een keer gezien te hebben. We houden wel contact, toch?” “Ja, hoor. Ik bel je nog wel een keer. Doeg.” “Dag.” Ik loop naar buiten en zwaai nog even naar hem. Ik draai me om en loop het erf af. Ik ga hem niet bellen. Als ik dat doe gaan we sowieso herinneringen ophalen en die herinneringen wil ik nou het liefst vergeten. Sorry, Vincent. Het spijt me. Ik voel een traan over mijn wang lopen en ik veeg hem snel weg. Waarom moet nou juist ik dit artikel schrijven. Het enige wat ik bij bijna elk interview heb gedaan, is herinneringen ophalen en vooral herinneringen van Charlie. Ik wil hem vergeten en dat gaat zo niet. Ik moet maar snel mijn artikel afmaken, dan kan ik dit afsluiten en dan nooit meer aan hem denken. Ik stap in mijn auto en rijd snel naar huis. Ik wil dit zo snel mogelijk afsluiten. Vergeten. Alsof hij nooit heeft bestaan.