Hoofdstuk 9

‘Dus jij vindt dat je mijn les zomaar mag verstoren?’ ‘Nee.’ ‘Nee wat..’ ‘Nee professor Price.’ ‘Goed ik wil dat je een opstel schrijft van 1.5 meter over de eerste tovenaarsoorlog. Je begint er vanavond om zeven uur in mijn kantoor aan. Alles wat niet af is moet je zelf doen in je vrije tijd doen. Alles is huiswerk voor de volgende les’. ‘Maar dat is morgen al!’ ‘Nou dan heb je veel te doen vandaag.’ ‘Maa..’ ‘Niks te maren en nu wegwezen.’ Mijn volgde lessen werden niet meer verstoord en ik sloot mijn lokaal af om naar de grote zaal te gaan om te lunchen.
‘Hoi Rems,’ zeg ik als ik hem tegen kom. ‘Leuke lessen gehad?’ ‘Ja hoor ze vonden het erg interessant geloof ik. Jij?’ ‘Ging redelijk, behalve de eerste want Malifdus dacht dat het een slaapuurtje was. Ik heb hem er gelijk uit gestuurd en…’ De rest van mijn valt weg, als we de grote zaal binnen komen. Heel Zwadderich, staat voor hun zandloper. De zandloper staat honderd punten in de min. ‘Jolyn wat heb je gedaan?’ ‘Honderd punten afgetrokken,’ grinnik ik. ‘In je eerste les.’ ‘Klopt als de lengte van Albus zijn baard.’ ‘Je hebt vast vrienden gemaakt bij Zwadderich.’ ‘Volgens mij worden wij echt maatjes.’ Lachend lopen ik en Remus naar de oppertafel. Ik plof op een stoel neer en besef me te laat, dat ik naast Sneep zit. ‘Hallo professor Sneep,’ groet ik hem vriendelijk. ‘Hallo Price,’ is zijn brommende antwoord. ‘Slechte dag gehad?’ Grinnik ik. Hij bromt iets, wat niet te verstaan is. Ik haal enkel mijn schouders op en schep mijn bord vol. De lunch ging snel en met Remus naast me liepen we terug naar onze lokalen. ‘Nou ik zie je later wel weer maat,’ zeg ik en ik geef hem een klap op zijn schouder. ‘Ja zeker weer de oude,’ grinnikt Remus die mij even in een knuffel trekt. Ik merk al snel zijn geur op. Aardbeien en frambozen. Mijn lievelings fruit. Te snel naar mijn zin laat hij me weer los. ‘Tot straks Jo,’ zegt Remus waarna hij door loopt naar zijn eigen lokaal. Zuchtend open ik de deur en ga in kleermakerszit op mijn bureau zitten. Ik pak mijn boek van vanmorgen weer op en wacht rustig af op de volgende klas. Vijfde jaar Griffoendor en Ravenklauw. Ik kon me niet goed concentreren op het boek. De geur van aardbeien en frambozen bleven maar in mijn neus hangen. Zuchtend kijk ik op en heel wat ogen kijken me nieuwsgierig aan. ‘Akward,’ mompel ik. Ik sta op en sluit de wijd openstaande deur. ‘Sorry zitten jullie hier al lang?’ ‘Nee hoor professor,’ zegt een jongen met rood haar. ‘Pas een half uurtje of zo,’ vult de jongen identieke jongen naast hem zijn broer aan. Is niet te missen dat ze broers zijn. ‘Grapje professor,’ zeggen ze dan tegelijk. Ik kan er niks aan doen, maar schiet onvoorwaardelijk in de lach. Het is misschien niet goed als leraar, maar ik mag ze wel. ‘Ik mag jullie wel,’ grinnik ik. ‘Vertel het me eens hoe heten jullie?’ ‘Fred,’ zegt de een. ‘George,’ zegt de ander. ‘Wemel,’ zeiden ze tegelijk. ‘Oké jongens nu is het wel genoeg. Anders ben ik straks de eerste uren niet meer voor reden vatbaar,’ kreeg ik er tussen mijn lachbui nog net uitgeperst. ‘Dan gaan we nu even beginnen met de les. Ik ben dus Jolyn Price. Ik stel voor dat we eerst even een namen rondje doen, dan mogen jullie me nog wat vragen als jullie dat willen. Als er dan nog tijd over is doen we nog wat geschiedenis van de toverkunst.’ Als laatste kwamen we weer bij de tweeling aan. ‘Fred en George Wemel,’ zeiden ze in koor. ‘Vinden het leuk iedereen aan het lachen te maken. Zijn ze ook erg goed in, al zeggen ze het zelf. O ja zijn ook nog eens drijvers en knallen graag met die ballen.’ Vrolijk keken ze me aan. De eerste aantal minuten was ik niet meer voor reden vatbaar. De tweeling grijnsde en gaven elkaar een high-five.