01/07/2012

Mijn Beste Steun en Toeverlaat,

Sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry... Ik kan zo nog wel even doorgaan maar mijn pols begint pijn te doen.

Het is al drie maanden geleden dat ik nog in je geschreven heb. Schandalig. Ik weet het. De examens zijn goed verlopen en ik ben zonder probleem door naar mijn laatste jaar! Iedereen trouwens, en dat hebben we uitgebreid gevierd in het boshutje. Ik zal je niet overstelpen met alle details maar het was leuk, gezellig en hilarisch. El heeft met een konijn gevochten om een wortel, Lis is weer eens in een boom geklommen en heeft er een halfuur ingezeten voor ze er weer uit durfde, Simon is tegen meerdere bomen aangeknald en heeft nu een zeurende hoofdpijn, Myrthe en Lucas hebben gekust en nog zoveel meer. Sam heeft trouwens elk moment vastgelegd met zijn fototoestel. Hij heeft nu gouden chantageplaatjes in zijn handen, dat kan ik je verzekeren. Maar goed, de reden waarom ik je drie maanden lang niet heb geschreven is omdat ik in het begin te lui was om mijn hele dag in jou te beschrijven en uiteindelijk ben ik het zeg maar een beetje vergeten. Het is nu 4u ’s nachts en ik kan niet slapen. Dus ik dacht: he! Ik kan misschien wel weer eens iets schrijven in mijn beste steun en toeverlaat! En toen heb ik dat dus gedaan. Ik kan eigenlijk nog altijd niet geloven dat het effectief drie maanden geleden is dat ik nog eens in jou heb geschreven. En het spijt me dat ik jou zo verwaarloosd heb. Maar goed, jij bent toch geen levend wezen dus ik ben eigenlijk mijn excuses aan het aanbieden aan dode materie wat weer eens verklaard dat ik geschikt ben voor het gekkenhuis. Waar ik sowieso ooit wel eens zal belanden. Samen met Lis natuurlijk. We (de hele hoop) hadden trouwens het plan opgevat om samen op reis te gaan deze vakantie maar natuurlijk moesten mijn ouders weer roet in het eten gooien. “En je bent veel te jong om alleen op reis te gaan en wie neemt de verantwoordelijkheid op voor jullie en wat gaan jullie doen en waar gaan jullie belanden en…” Je kent het wel. Die 1001 redenen waarom het zo gevaarlijk is om alleen met een groepje vrienden op reis te gaan. En stuk voor stuk slaan ze op niks. Maar als je ouders een veto stellen kun je er beter naar luisteren.

Vooral als je mijn ouders hebt. Dus dit jaar geen vakantie met vrienden maar wel weer een saaie vakantie in Frankrijk met mijn ouders. Jippie jeej. Ik kijk er al naar uit! Niet dus. Ik hoop maar dat mam en pap zich dit jaar niet teveel ergeren aan elkaar, ze zijn dan wel als vrienden uiteen gegaan maar toch is er af en toe nog eens een felle ruzie. Ik snap trouwens niet waarom ze perse samen met mij op vakantie willen. Ik kan toch gerust een weekje op vakantie gaan met mam en de andere week met pap? Maar goed, ik ga me nu niet verdiepen in de mogelijke redenen waarom ze perse samen met mij op vakantie willen gaan. En zeker nu mam een nieuwe vriend heeft. Eerlijk toegegeven had ik eventjes gehoopt dat mams nieuwe vriend en Elias mee zouden gaan. Maar dat was tevergeefse hoop geweest. Ze moest en zou de traditie voortzetten. En de traditie gold dat we met zijn drietjes op vakantie gingen. Ik hoop ook dat daar misschien nog wel toffe mensen zitten en dat mijn frans van een goed genoeg niveau is om met die leuke mensen te communiceren. Want dat zal wel noodzakelijk zijn. Moest ik een toch nog ietwat leuke vakantie willen hebben. We vertrekken volgende week en als ik je niet vergeet mee te nemen vertel ik je elke dag wat er is gebeurd. En als ik je wel vergeet dan doe ik het daarna wel.

Tot schrijfs!