28/07/2012

Mijn Beste Steun en Toeverlaat,

Vandaag moest ik verplicht op bezoek bij mijn oma. Mam wou haar nieuwe vriend en Elias aan haar voorstellen en ze wou dat ik meekwam. En ook al was ze al een paar maanden samen met Elias’ vader toch had ze tot nu gewacht om hem voor te stellen aan mijn oma, geen idee waarom. Maar dat doet er eigenlijk niet toe, ik was blij dat Elias mee was anders zou ik me zeker steendood hebben verveeld. Elias heeft haar geholpen met een of ander computerprobleem, iets wat normaal mijn taak is maar ik wou Elias een kans geven om te tonen dat hij een waardige stiefkleinzoon was of hoe je het ook wilt noemen in deze situatie. Nu, veel zorgen moest hij zich daar niet over maken, oma was direct in de wolken. Ze vond hem onmiddellijk een schatje en stak hem dan ook vol met haar eigen gebakken koekjes. Het was best wel grappig om te zien hoe Elias beleefd probeerde te weigeren omdat hij echt genoeg had maar dat mijn oma daar niks van wou horen en hij uiteindelijk toch nog maar een koekje had gepakt. Later had hij dat koekje stiekem aan mij gegeven. Arme Elias nu heeft waarschijnlijk nachtmerries over een oma die hem dwingt koekjes te eten tot hij niet meer kan. Het doet me een beetje denken aan die heks in Hans en Grietje die Hans volpropt tot hij dik genoeg is om opgegeten te worden. Ik en Elias hebben ook nog wat naar Disney Chanel zitten kijken terwijl Elias’ vader mijn oma probeerde te overtuigen dat hij een ideale (2e) schoonzoon was. Maar dat was gen enkel probleem, het is ook niet zo moeilijk om mijn oma te overtuigen om je aardig te vinden. Mijn oma vind iedereen aardig buiten die rotkinderen in haar straat die het grappig vonden om de hele buurt op stelten te zetten. Zolang je haar koekjes opat en er een complimentje over maakte zat je goed. Maar dat betekent ook dat Elias en zijn vader nu bij elk bezoek koekjes gaan krijgen tot hun hele buik ontploft. Want mijn oma gaf graag koekjes aan aardige mensen.

En mijn oma vond het ook leuk om al mijn tekeningen die ik haar ooit had gegeven in te kaderen en aan de muur te hangen dus ik werd overal geconfronteerd met mijn slechtste creaties omdat ik mijn beste niet aan mijn oma kwijt wou. Maar zolang mijn oma ze mooi vond was er geen probleem. Natuurlijk konden mijn kunstwerken niet verborgen blijven voor de ogen van Elias want haar hele huis hing er vol mee. Hij beweerde dat hij ze stuk voor stuk echt mooi vond. “Pas maar op,” had ik hem gezegd. “Binnen een paar maanden hangen de muren vol met jou foto’s én mijn tekeningen, volgens mij is er dan geen enkel wit stukje muur meer over.” En waarschijnlijk ga ik nog gelijk hebben ook want zodra mijn oma ontdekt dat haar kleinkinderen een talent hadden moest en zou ze dat tentoon spreiden in haar huis. Mijn neef moest zich gelukkig prijzen dat hij geen talent had dat mijn oma kon tentoonstellen of eerder wou tentoonstellen, zie jij al een graffititekening op haar muur hangen? Wel ik niet. Maar goed dat ze had geweigerd aan mijn neef zijn voorstel om haar muur een beetje op te vrolijken met zijn graffitispuitbussen anders was er al helemaal geen plaats geweest voor Elias’ foto’s. Ik had wel graag zo’n graffititekening in mijn kamer gehad maar mams was er niet voor te vinden en bij pap mocht ik mijn kamer ok niet opfleuren met graffiti. Dus zijn mijn beide kamers graffitiloos, wat ik echt een schande vind. Ik kan ook altijd aan mijn neef vragen om het stiekem te doen maar dan kreeg ik sowieso weer huisarrest en waarschijnlijk dit keer bij pap zodat ik niet naar Sam zou kunnen gaan. En daar had ik helemaal geen zin in. Dus zal ik maar braaf zijn en mijn muren graffitiloos laten. Maar nu moet ik gaan, El heeft namelijk een meidenavondje georganiseerd bij haar thuis en ik ben er nu al te laat voor. Oeps. Tot schrijfs!

Han.