64.

Elena Johnson

Nadat ik me helemaal vol had gegeten tijdens het eten, hield ik me nu wat rustig. Langzaam liep de woonkamer steeds voller met gasten. Ik zat met een glas water op de bank en liet mijn blik over de gasten gaan. Ondertussen bedacht ik me dat we Harry nog moesten vertellen dat hij peetvader van ons kind werd en dat ik Niall nog uit moest horen. Alleen kon ik Niall nergens vinden en Louis was druk in gesprek met de moeder van Harry. Ik haalde een hand door mijn haren en nam nog een slok van mijn water. 'Hi!' Ik keek op en zag dat Gemma naast me was komen zitten. 'Gaat het wel goed, je kijkt nogal bezorgd,' zei ze. Ik haalde mijn schouders op, niet goed weten of ik Gemma nu wel kon vertrouwen na één gesprek. 'Ligt het aan mij, of is er een bepaalde spanning tussen jou en Harry?' vroeg ze toen. Ik slikte. 'Hij is verliefd op mij,' bekende ik toen maar. 'Maar jij niet op hem?' vroeg Gemma. Ik schudde mijn hoofd. 'Ik hou van Louis, ik ga met hem trouwen,' verzekerde ik haar. 'Maar ik voel me altijd zo, uh, lullig tegenover Harry. Ik kan hem niet geven wat hij het allerliefste wil, en daarnaast is hij ook nog Louis' best man op onze bruiloft. Hoeveel pijn moet het hem wel niet doen.' Ik slikte even en keek naar Gemma. Haar ogen stonden begripvol. 'We willen hem peetvader van ons kind maken, maar ik twijfel nu weer. Doet dat hem niet juist nog meer pijn?' vroeg ik zachtjes. Gemma haalde haar schouders op. 'Het doet misschien wel pijn voor hem, maar ik denk dat je hem juist zo normaal mogelijk moet behandelen, zodat hij zicht niet buitengesloten gaat voelen,' zei Gemma. Ik knikte. Daar zat wel iets in. Ze legde haar hand op mijn knie. 'Maak je niet te vele zorgen. Harry is sterk, hij komt hier wel doorheen, zolang jullie normaal tegen hem blijven doen,' sprak ze uit ervaring. Ik glimlachte. 'Dankjewel,' sprak ik gemeend. 'Geen probleem,' zei ze voor ze opstond om met iemand anders een praatje te maken. Louis zat vervolgens weer naast me. 'Zullen we Harry het goede nieuws gaan vertellen?' vroeg Louis me. Ik knikte en Louis hielp me overeind. Hij verstrengelde onze handen en samen liepen we naar Harry toe. 'Harry, we hebben nog een verassing voor je,' begon Louis. Harry kreeg meteen een glimlach op zijn gezicht. Louis keek even naar mij ten teken dat ik het mocht vertellen. Ik keek naar Harry en zocht in mijn hoofd naar de juiste woorden. 'Als je wilt, zouden Louis en ik het echt geweldig vinden als je peetvader wordt van ons kind,' zei ik. Harry keek ons twee seconden emotieloos aan, herpakte zich en grijnsde. 'Dat lijkt me echt geweldig!' riep hij enthousiast en hij viel ons samen om onze nek. Ik sloot mijn ogen. Hij loog, ik merkte het meteen. Toen Harry me los had gelaten keek ik hopeloos naar Louis, die me verbaasd aankeek. Harry wilde nog iets zeggen, maar ik trok Louis mee, buiten gehoorsafstand van Harry. 'Hij wil het niet,' zei ik zachtjes. 'Zag je niet hoe nep die reactie was?' vroeg ik Louis. Hij haalde zijn schouders op. 'Volgens mij meende hij het wel.' Toen schoten de woorden van Gemma weer door mijn hoofd. We moesten hem zo normaal mogelijk behandelen. 'Ja, je hebt gelijkt,' glimlachte ik. Louis keek me even verbaasd aan, maar daarna voegden we ons beide weer in de feestende massa.