Zwaardmeester - 1

Wout kwam terug van de markt. Hij was op weg naar huis. Ondanks dat hij goede zaken had gedaan was zijn stemming bedrukt. De geruchten die hij gehoord had, waren niet de vrolijkste. Er werd gezegd dat koning Nandono van hun buurland met een oorlog dreigde. Hun eigen koning, Florentius, was al oud en had alleen maar een dochter, geen zoon.
Plots bleef Wout stokstijf staan. In de verte hoorde hij gekletter van wapens en pijnlijk geschreeuw. Zonder nadenken rende hij erop af. Iemand had hulp nodig. Toen hij vlakbij was sloeg de angst toe en minderde hij vaart. Hij had geen idee wat er aan de hand was en met hoeveel ze waren. Voorzichtig sloop hij dichterbij. Hij keek door de bladeren van een struik. Zijn hart miste een slag. Een ridder stelde zich teweer tegen vier overvallers, een vijfde lag bewegingsloos op de grond. De ridder leek het moeilijk te hebben. De vier schurken belaagden hem langs alle kanten. Desondanks wist de ridder nog een van hen buiten strijd te stellen. Daarna werd hij zelf van zijn paard geslagen. Voor hij de kans kreeg recht te staan, rukten de rovers het zwaard uit zijn handen en gooiden het weg. Ze begonnen op de ridder in te slaan. Het zwaard belandde bijna letterlijk aan Wouts voeten.

Wouts vingers sloten zich om het gevest. Een merkwaardig tintelend gevoel verspreidde zich van zijn hand door de rest van zijn lichaam. Hij voelde zich sterker dan ooit.
“Laat die man met rust”, riep hij, terwijl hij tevoorschijn kwam. De drie overvallers draaiden zich geschrokken om en barstten dan in lachen uit. Wouts zelfvertrouwen wankelde. Wat had hem bezield? Vluchten was echter geen optie meer. De schurken stormden op hem af. Een vreemd soort kalmte daalde over Wout neer. De eerste had hem bereikt en haalde uit met zijn mes.


Al een voorproefje, voor de rest moeten jullie helaas wachten tot half juni