Direction 25.

‘welke van de 4 bedoel je?’ vroeg ik angstig.
‘5 Niall’ gecorrigeerde Harry me.
‘Welke van de 5 bedoel je?’ herhaalde ik met dit keer wel het goede aantal.
‘Nou eigenlijk bedoelde ik er twee’ zei Louis zijn blik nog altijd op de weg gericht.
‘Nou welke dan?!’ vroeg Zayn een beetje geïrriteerde. Liam probeerde al de hele tijd iets te zeggen, maar lukte hem iet. Hij liet zich uit eindelijk maar zaken zodat hij op de grond zat tegen een van de zovele heggen.
‘Nou hier liggen drie lepels’ legde Louis eindelijk kalm uit. Liam sprong op en begon angstig wat onverstaanbaars te piepen.
‘Z-zijn ze… dood?’ vroeg ik bang. Ik had geen zin om weer een persoon te vermorden.
‘Ja, nou ja voor zover lepels dood kunnen zijn. Kijk’ Louis bukte zich en raapte iets op. Raapte hij nou een lijk op?! Ik liep langzaam achter uit en sloot mijn ogen. Ik hoorde Harry grinken en wat voetstappen korter bij komen.
‘Niall, er is niets je kunt je ogen weer open doen’ zei de stem van Zayn kalm. Langzaam deed ik mijn ogen open. En zag een gigantische zilvere streep. Ik sprong uit reactie achter uit en zag dat het een lepel was, maar dan een echte echte lepel. Louis begon keihard te lachen en liep nou met de lepel naar Liam. Liam begon tegen stribbelend te piepen en weg te lopen.
‘Kom nou Liam het is maar een lepeltje’ zei Harry. Liam versnelde zijn pas, omdat Louis begon te rennen. Uit eindelijk rende ze hier cirkeltjes door het veld.
‘Louis stop! Ik geloof dat Liam dit echt niet leuk vindt’ klaagde Zayn die het eerst wel nog grappig had gevonden.
‘Maar het is toch maar een klein zilveren lepeltje?’ vroeg ik verbaasd.
‘We zitten hier wel nog altijd in een spel van een gestoorde gek! En onze tegenstanders zijn the spoons, dus dit zou waarschijnlijk iets daarmee te maken moeten hebben of zo’ gokte Zayn. Opeens stopte Liam abrupt met rennen en Louis knalde tegen hem aan waardoor de lepel die Louis eerst nog in zijn hand had op de grond en hij begon te trillen.
‘W-wat gebeurd er?’ vroeg ik bang. Liam liep zo snel hij kon van de lepel weg en probeerde weer op adem te komen. De tranen stroomden langs zijn wangen omlaag op de grond. Hij had dit dus echt niet leuk gevonden. Opeens werd alles pikken donker en ik slaakte een gilletje. Iemand anders was ook heel erg geschrokken, want die gene was nu heel hard aan het schreeuwen.
‘AU!’ hoorde ik iemand schreeuwen en een zacht gesnik was het enige geluid wat te horen was. Net toen ik begon te wenen aan de duisternis kwam er een fel licht en toen werd weer alles normaal. Ik keek even snel rond wat er allemaal gebeurd was. Liam zat in een hoekje nog altijd bij te komen van het hele lepel gebeuren. Louis stond nog altijd op zijn plaats, Harry lag op de grond en Zayn stond vlak naast een lijk. Ho wacht wat?!
‘Sorry Haz’ verontschuldigde Zayn zich. Harry greep met een pijnlijke blik naar zijn been. Je zag gewoon de pijn in zijn ogen staan.
‘Zayn?’ vroeg ik bang.
‘Ja?’ vroeg Zayn toen hij zich omdraaide naar mij.
‘Da-daar..’ ik kon het gewoon niet over mijn lippen krijgen en begon maar wat te wijzen. Liam keek even op en iets wat op een schreeuw moest lijken verliet zijn mond. Zayn draaide zich toen ook maar om en sprong achter uit.
‘Wacht eens… Daar lag eerst toch die lepel?’ zei Zayn na een tijdje. Louis begon hevig te knikken en net toen ik iets wou vragen ging het licht weer uit.
‘Kom op!’ protesteerde Harry met een schore stem. Toen kwam er langzaam een wit beeld naar beneden. Ik moest te geven dat dit er best wel cool uit zag. Hennie verscheen groot in beeld en iedereen kroop bang achteruit.
‘Goede avond’ zei ze vrolijk.
‘Goede avond’ zei ik vriendelijk.
‘Niall, ze kan ons niet horen’ zei Harry. ‘Oh’ Het kon toch? Je wist het namelijk maar nooit met dit spel hier.
‘Zoals jullie al hadden gemerkt stonden die drie lepeltjes voor doodde Spoons’ Lachte Hennie vrolijk. Wat was daar toch zo grappig aan? Ik snapte haar humor echt niet.
‘Nou ik kom dus even de tussen stand melden. Er zijn nog -helaas- vijf Carrots over, maar er zijn gelukkig wel ongevallen geweest waardoor Liam Payne een gebroken kaak heeft en Harry Styles een gebroken been’ lachte ze blij. Hoezo leed vermaak.
‘Uit het team van de Spoons is er nog maar een iemand over. Alleen heeft die persoon de hele tijd rondjes gelopen’ Hennie onder brak haar verhaal even met een zucht en ging vol enthousiasme verder. ‘We krijgen nu een nieuw onderdeel van het doolhof, want dit begint saai te worden vinden jullie niet?’ zei ze tegen niemand.
‘Nee! Nee dat vindt ik nou niet!’ schreeuwde Louis tegen het scherm.
‘Ze kan je niet horen, Louis’ zei ik. Was ik toch niet de enige die die fout had gemaakt. Helaas leverde me dit een geïrriteerde blik op van Louis.
‘Op naar het volgende onderdeel! Denk niet, of juist wel na. En kies juist! Succes! En nu meer actie alsjeblieft!’ en Hennie verdween weer.
‘En wat heeft dit nou weer te betekenen?’ vroeg Harry die probeerde op te staan wat niet echt lukte. Het werd weer eens voor de zoveelste keer zwart en ik voelde twee handen op mijn schouders me weg slepen. Ik begon te slaan en stribelde zo veel mogelijk tegen. Ik wou niet weg ik wou bij mijn team blijven! Uit eindelijk werden ze me zat en gaven ze me een klap tegen mijn achter hoofd en hoe hard ik ook vocht er tegen, het werd toch zwart voor mijn ogen. En ik kon niets meer.