``196``

“dus hoe ging je onderzoek met Sam?” vraag ik Chris die op ons bed zit. Hij haalt zijn schouders op. “het ging moeilijk, blijkbaar kan ik op deze leeftijd geen FBI agent zijn” ik grinnik even en neem plaats naast hem. “dus ze dachten niet dat je oud genoeg was?” vraag ik hem een beetje pesterig. Hij vernauwt zijn ogen en grijpt me bij mijn armen en trekt me verder op het bed. Al snel vergeet ik alles om me heen als ik met Chris aan het stoeien ben. Hij is zeker sterker dan ik, maar onderschat me niet. Ik zit hijgend op zijn borst. “verslagen!” hij grinnikt even en gaat wat omhoog zitten. Onze neuzen raken elkaar even en dan voel ik iets door me heen schieten. Chris kijkt me verbaast aan, terwijl mijn zicht wazig word. Chris grijpt mijn handen vast en bekijkt mijn ogen die langzaam wazig worden. “Alex!?” roept hij uit. Voetstappen uit de kamer bereiken ons. Ik wordt van Chris afgetrokken en Sam kijkt naar mijn ogen. “wat is er gebeurt?” roept Dean woedend tegen Chris. Chris schudt zijn hoofd en slaat de handen van Dean weg. “we waren aan het stoeien en toen ik omhoog kwam en onze neuzen raakte elkaars en toen dit” ik hap naar lucht als ik in paniek begin te raken. “Alex! Rustig”ik haal diep adem en ruik de bekende geur van Sam en ontspan een beetje. Mijn handen vinden de stof van zijn shirt en ik druk me tegen zijn borst. Hij laat ze armen om me heen gaan en strijkt over mijn rug. “Alex, wat is er aan de hand?” nu open ik mijn ogen weer en zie ik de stof van Sam s shirt. Het was weg, dat wat het was voor mijn ogen was weg. Langzaam kijk ik op en zie ik Dean zijn wapen op Chris houden. Voor ik er erg in heb had ik mijn hand opgetild en vloog het wapen van Dean uit zijn hand. Iedereen zijn ogen schieten open behalve Chris. Hij schudt zijn hoofd en pakt mijn hand vast. “luister naar me, ik weet ervan, ik kan je helpen maar je moet met me praten” ik kan aan zijn hand voelen dat hij de waarheid spreekt. Hij weet wat er aan de hand is.

Niet veel later zit ik weer met Chris op het bed. Dean en Sam hadden moeilijk gedaan om ons alleen te laten maar ik wilde dat ze weg gingen. Dit ging om mij en Chris wist iets. “je bent een heks, en paranormaal begaafd.” Chris zucht en laat zijn hand over mijn hoofd gaan. Een beeld van een meisje schiet voor mijn ogen langs en ik zie hoe Chris op zijn kaken bijt. “ik ben gaan jagen omdat mijn zusje, die ook paranormaal begaafd was, is ontvoerd. Ik heb haar nooit meer gezien, maar ik wist dat ze met haar gedachten dingen kon verplaatsen.” Langzaam knik ik. Dit was niet raar, ik had er zelf ook van gehoord, maar waarom kon ik dit niet eerder? Chris pakt mijn handen zachtjes vast. “ik weet van jou en het huis, en ik weet ook dat er iets in het huis is dat jou krachten opwekt”