A ranger/traitor 97

Halldor wilde er vandoor! Aangezien ze hem nog niet beloond hadden voor zijn hulp, kon dat niets goeds betekenen. Hij kroop zijn tent uit. Gelukkig was de opening van Halldor weg gericht. Hij richtte zich op zodat hij net over de rand van de tent heen kon zien. Hij zag hoe Zoef en Trek nieuwsgierig opkeken bij het nachtelijk bezoek. Zou Halldor… En ja hoor, enkele ogenblikken later klok een ijselijke gil door de nacht, terwijl Trek zijn bereider afwierp. Miko liep op Halldor af. Tot zijn verbazing was zijn leraar er eerder dan hij. Will zette zijn voet op Halldors rug, zodat hij niet overeind kon komen.
“Goed om te zien dat je er ook bent, Miko.” Onder andere omstandigheden zou Miko vereerd zijn door het compliment van Will, maar nu was hij alleen maar teleurgesteld in Halldor. Hij raapte een zak op die Halldor had laten vallen.
“Hij wilde ons bestelen.” Will knikte.
“Ik had het al verwacht.” Halldor sperde zijn ogen wijd open. Miko was niet minder verbaasd.
“Jij wist het? Waarom heb je hem dan laten doen?”
“Hij kon de paarden niet achterlaten want dan hadden we hem in een mum van tijd ingehaald, maar jij en ik weten dat hij ze ook niet kon meenemen. En we hebben hem nog nodig.” Miko wierp een blik naar het dorp in de verte. Zelfs bij nacht kon hij het zien liggen.
“Waarvoor?” Halldor had tegelijk met hem gesproken.
“We moeten naar Skandia en liefst zonder dat zij weten dat we er zijn. De Skandiërs zijn niet dom. Er zal iemand de veerboot in de gaten houden. Als wij daar met twee pony’s en bogen aankomen, dan weten ze hoe laat het is.” Miko begreep waar hij heen wilde.
“Je wilt dat hij ons erheen vaart?”
“Ja.” Dit was hij al vanaf hun ontmoeting met Halldor van plan geweest, besefte Miko. Dit was de reden waarom hij Halldor als gids had aangenomen.