Twijfels over mijn geaardheid

Ik ben biseksueel. Of dat denk ik toch. Voorlopig zit ik nog altijd gevangen in die stoffige kast.
Nog geen jaar geleden kwam langzaam het besef dat ik ook op meisjes val. De reden waarom dit besef pas nu komt is omdat ik er altijd van overtuigd ben geweest hetero te zijn.
Ik ben opgegroeid in een heterowereld, er was niemand die ik kende die twijfelde over zijn geaardheid. Als de mensen in mijn nabije omgeving een relatie hadden was dit altijd met het andere geslacht. En zelf viel ik ook op jongens, dus waarom twijfelen?
In het middelbaar had ik ook geen ‘echte’ vrienden, ik kwam met veel mensen goed overeen en met enkele van hen ging ik wel eens weg maar een echte klik was er nooit. En ik wilde ‘normaal’ zijn, met de meisjes over jongens praten, jongens spotten, … Ik had schrik dat ik anders alleen achter zou blijven. Ik besef nu wel dat het een idiote gedachte was.

Nu ik aan de hogeschool zit is er echter een hele nieuwe wereld voor me opengegaan. Ik zit nog altijd in een hetero-omgeving (niemand van mijn vrienden is holebi) maar iedereen die ik ken is openminded. Ik voel me ook vrijer, ik heb niet meer de druk om ‘normaal’ te zijn, ik heb geen schrik meer om alleen achter te blijven en dat heeft het besef dat ik ook op hetzelfde geslacht val losgeweekt. Metdat ik het feit dat ik absoluut hetero moet zijn van me af heb gezet ben ik verder gaan nadenken. En ik betrapte mezelf erop naar meisjes te kijken op dezelfde manier als dat ik naar jongens kijk.
Vroeger negeerde ik onbewust de signalen die me vertelden dat ik dat ene meisje eigenlijk wel zag zitten. Nu accepteer ik ze, verwelkom ik ze zelfs.
Zeker ben ik echter nog altijd niet omdat ik nog nooit gevoelens heb gehad voor een meisje. Ik heb wel al eens een relatie gehad met een jongen maar die gevoelens waren eerder oppervlakkig. En als ik al een crush had gingen de gevoelens snel over nadat ik te weten kwam dat het niet wederzijds was.
Het is zo’n moeilijk onderwerp om over na te denken en om zekerheid over te krijgen. Ondanks dat je met je geaardheid wordt geboren duurt het een hele tijd voor je er zekerheid over hebt. Ik wil heel graag uit de kast komen maar die onzekerheid houdt me tegen. Ik weet ook wel dat ik nooit honderd procent zeker kan zijn maar toch wacht ik liever nog eventjes af.

Ik ben wel blij dat ik in België geboren ben: een land waar ze holebi’s accepteren en helpen via onder andere Wel Jong Niet Hetero. Ik ben blij dat ik het niet zal moeten blijven verbergen zoals in andere landen waar het wordt aanzien als een van de ergste dingen. Ik ben blij dat ze hier wel zo goed zijn te geloven dat je met je geaardheid wordt geboren en dat het geen keuze is.
België was het tweede land (na Nederland, jullie hebben toch altijd een stapje voor he?) waar men een huwelijk tussen twee mensen van hetzelfde geslacht goedkeurde en in de wet opnam. En daar ben ik trots op.
Maar ik vind het erg dat er elders ter wereld nog zoveel haat is tegenover holebi’s. Dat sommigen er zelfs door in de gevangenis kunnen belanden. Het is inderdaad niet volledig ‘natuurlijk’ want mensen van hetzelfde geslacht kunnen nu eenmaal niet voor nageslacht zorgen. Maar uiteindelijk worden we met onze geaardheid geboren. Het is geen keuze. Al zijn er nog altijd mensen op deze wereld die dat niet begrijpen.
Ach, ik ben blij dat ik in een land zoals België geboren ben, waar men holebi’s wel accepteert. Anders zou ik me nog veel langer in de kast verstoppen. En ik wil er juist zo snel mogelijk uit. Ik zal me er vrijer door voelen, dat zeker. Maar het is een grote stap.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen