Moderator, ik?

Ik had een tijd geleden eens verteld dat ik graag nog wat dingen zou schrijven over Quizlet aangezien ik het moeilijk vind om andere interessante thema’s te vinden om jullie te entertainen. Ik doe dit nu over 2 weken al 5 jaar en dan begin je wel te voelen dat je over zoveel leuke en minder leuke dingen al geschreven hebt. Ik zou niet in herhaling willen vallen. Maar dus: ik had aangegeven wat meer over Quizlet en moderator zijn zou willen te gaan schrijven.

De dag dat ik moderator werd, meer dan 3 jaar geleden (juni 2012), was ik niet eens thuis. Ik weet nog dat ik op de midsummer-midnight-fair zat in Baarle Nassau/Hertog. Sociaal awkward liep ik met mijn ouders en hun vriendengroep mee langs de kraampjes. Ik moest net schoenen passen van mijn moeder toen ik opeens een boel sms’jes kreeg. Misschien staan de sms’jes nog wel op mijn oude gsm. Misschien ga ik binnenkort eens moeite doen om ze terug te vinden. In ieder geval: ik kreeg gefeliciteerd-berichten en ik kon een gat in de lucht springen, al ging dat wat moeilijk met die schoenen maar half aan. Zo hyper en blij als ik maar zijn kon, heb ik de hele avond liggen zagen om naar huis te gaan, maar omdat het midnight-fair was, was er om middernacht vuurwerk. Natuurlijk overkomt mij dat weer, mocht ik nog langer wachten.

Toen het moment kwam dat ik eindelijk thuis was, ben ik meteen gaan kijken. Met iedere muisklik dat ik dichter kwam bij de uitslag (die ik toch al wist), ging mijn hart sneller slaan. Ik had net zo goed een hartaanval kunnen krijgen toen ik mijn naam zag staan. Ik had het niet durven dromen! Ik was echt zo blij. Achteraf was ik nog blijer dat ik bij mijn inzending gewoon mijn hart heb gevolgd en daarbij ook mijn schrijfstijl: alles bomvol geschreven. Ik had daarvoor één keer meegedaan met verkiezingen en toen antwoordde ik kort en bondig. Maar bij deze keer had ik me laten gaan. Ik heb alles in de strijd gegooid en moest toen SOTY bestaan hebben, dan had ik mijn inzending in storyvorm kunnen zetten en de eerste prijs winnen. Of toch bij wijze van spreken, haha.

Ondertussen ga ik in juni mijn 4e jaar mod vieren. Ik zal speciaal taart en koekjes bakken voor jullie. Mod zijn is iets dat ik ondertussen niet meer uit mijn leven kan denken. Als je je aanmeldt voor mod, is dit ook totaal niet wat je ervan verwacht had. Als user zie je maar het topje (of topic) van de ijsberg. Er is zoveel dat op je afkomt en met de jaren is er meer en meer bijgekomen. Dus bij voorbaat mijn excuses aan alle nieuwe lichtingen die opeens zo hard moeten gaan verschieten van het modwerk waarvoor ze gekozen zullen worden.

Ik kan nog uren doorzeveren over hoe je opeens tegen een muur van werk loopt terwijl je als user nooit had gedacht dat het zo’n muur zou zijn. Je dacht dat het hoogstens een drempel zou zijn, maar dat is het niet. In ieder geval, ik zal het voor vandaag hierbij laten. Misschien dat ik een andere keer daar wel meer over vertel als jullie daar meer over willen horen. Voor mij was het in ieder geval steil achterover vallen. Al een geluk dat ik ondertussen bekomen ben van deze val, haha!

Hebben jullie al eerder zo’n moment van intens geluk gevoeld?

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen