Het maangedicht
Het maangedicht
ik zie haar nergens staan
waar is de maan gebleven?
er is al veel over geschreven, over de maan
het prachtige maanlicht
duizend maal mooier dan een enkel gedicht
de maan zo rond en geel
een ongelooflijk,
heel natuurlijk geheel
de maan achter de wolken
de maan tussen de bomen
begeleid je mooiste dromen
en soms een bijzonder avontuur
in het duistere avonduur
de maan
die altijd beweegt
en toch nergens heen gaat...
misschien stiekem wel eens even stilstaat
overdag even nergens
en 's nachts zomaar ergens
de maan zo rond en geel
moeder van sterren
zo veel hemels, en zo wonderbaarlijk
en geen stukje maar een geheel aan schoonheid
die men al van verre aanschouwt
daar is de maan!
zie haar stralen zie haar staan!
daar is de maan gebleven
ze kwam achter de wolken vandaan
en deed me weer even
zo prachtig, de maan
ik zie haar nog even
voordat ik weer zal slapen gaan
voordat zij weer zal slapen gaan
Er zijn nog geen reacties.