Duister
Duister
Duister
Ze zat in een duister donker hoekje
stilletjes herhalend
wat iedereen vergat.
Stilletjes vertellend
wat een leventje ze had
tegen de vrienden
die ze niet scheen te vinden
ze kroop weg in haar verbeelding
naar dromen gevuld met kleur
om voor even de wereld te kunnen vergeten
en gelukkig te zijn met wie ze was
maar de woorden die ze sprak
werden niet gehoord
en nog een vier uur later
vond niemand haar terug
het meisje dat ze kenden
had toevlucht gezocht in de dood
want de enige die naar haar luisterde
was het stemmetje in haar hoofd.
Ze zat in een duister donker hoekje
stilletjes herhalend
wat iedereen vergat.
Stilletjes vertellend
wat een leventje ze had
tegen de vrienden
die ze niet scheen te vinden
ze kroop weg in haar verbeelding
naar dromen gevuld met kleur
om voor even de wereld te kunnen vergeten
en gelukkig te zijn met wie ze was
maar de woorden die ze sprak
werden niet gehoord
en nog een vier uur later
vond niemand haar terug
het meisje dat ze kenden
had toevlucht gezocht in de dood
want de enige die naar haar luisterde
was het stemmetje in haar hoofd.
Reageer (1)
Mooi gedicht.
8 jaar geleden