Evi

Lieve Evi,
lieve meid.
Waarom jij?
Ik heb nooit kunnen zeggen, 'wij'
Ik had zo graag nog met je willen spelen,
later leuke herinneringen delen.
Onzekere tijden,
hoe lang moest je nog lijden?
Je hebt veel moeten strijden,
tot aan jouw einde der tijden.
We hoopten allemaal dat het beter ging,
en kregen hoop bij elke 'pling!'
Toch heeft het noodlot toe moeten slaan,
en hebben we je moeten laten gaan.
Veel strijden gestreden,
en de laatste moeten opgeven.
Jij verdiende dit niet.
Wat er achterbleef was en is nog steeds veel pijn en veel verdriet.
Ik zal wachten op de dag dat jij aan de poorten van de hemel zult staan,
en mij naar binnen laat zodat ik eindelijk mijn armen om je heen kan slaan.
Papa en mama,
Romy en Lianne.
Je ouders en zusjes.
Ze hebben onvoorwaardelijk van je gehouden.
Dat doen ze nog steeds.
Dat zullen ze altijd blijven doen.

Ik denk nog elke dag aan je.

Rust zacht, lieve Evi