Wraakzuchtige moord.

De stoelen van een bioscoop,
Hij zat naast haar.
Een geplukte roos in zijn hand,
Vormde gevaar.

Zij verliefd met een brandend hart,
Hij zelfzuchtig.
Zij verwachtte een happy end.
Nee, hij vluchtig.

De kleur van wraak in zijn ogen,
Wilde een eind,
Maken aan de hel des levens.
Roos ondermijnt.

Ja, zij nam hem blindelings aan,
En prikte zich.
De bloedkleur verscheen op haar huid,
Kermde stillig.

Ze nam een slok uit haar glas wijn,
Welk niet wit was.
Er leek niets aan de hand te zijn.
Toen viel haar glas.

Een intense pijn verspreidde,
Door haar lichaam.
Ze werd verlamd en ademen,
Ging moeizaam.

De jurk die zij droeg had de kleur,
Van haar lippen.
Staat symbool voor liefde en wraak,
Viel te tippen.

Deze kleur zou zij triest genoeg,
Nooit meer zien want,
Zij was overleden stond er,
In ieders krant.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen