Papa
Papa
Je zit op de bank met je boek op je schoot
Je kijkt verdrietig, de hoofdpersoon is dood
Ik zit naar je te kijken, vraag me af wat je ziet staan
Opeens een traan langs je wang, waar denk je aan?
Je bent mijn papa en papa's horen niet te huilen
Ik hoor onder mijn papa's armen te kunnen schuilen
Nu loop ik langzaam naar je toe, leg mijn hand op je knie
Vraag wat er is, jij zegt: 'weet je wat ik zie?
Ik zie opa daar aan tafel, hij zit dit boek te lezen
Ik weet wel dat hij daar niet is, maar hoe kan hij er dan wezen?'
Ik glimlach en ik aai je hoofd, je hoest een aantal malen
Je bent een lieve papa, en opa komt je halen.
Reageer (4)
Ik heb je gedicht bij mijn favorieten staan en besloot het weer eens te lezen.
1 decennium geledenHet viel me alleen op dat je van 'mama' 'opa' hebt gemaakt.
Mag ik vragen waarom? Je hoeft er geen antwoord op de geven als je niet wil, maar ik ben gewoon nieuwschierig.
Mooi!
1 decennium geledenmooi
1 decennium geledenMooi gedicht!
1 decennium geleden