Warrior cats - een gedicht over steenpoot.

De grijze kat liep door de regen, over nat mos.
Diep in het donkere schaduwclan bos.
Hij wou alleen zijn niet in het kamp.
Even weg van de zeurende katten, en al zijn problemen, als hij daar was was het een ramp.
Nog steeds geen mentor, erge honger, maar mocht hij wel eten?
Was de leider hem soms vergeten?
Waren ze allemaal vergeten dat hij bestond?
Was er niemand , die het interesseerde wat hij vond?
Hij zuchtte en schuilde voor de harde regen.
De grijze kater kon er niet meer tegen.
Er was niemand, niemand die zijn vriend kon zijn.
Tot een lieve poes kwam, en zijn leven werd fijn.
Nu had hij een reden om gelukkig te zijn.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen