De Laatste Nacht



Ik hoef mijn ogen maar dicht te doen of ik slaap
Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt
Maar ik slaap, zonder gegaap of gedoezel vooraf
In één keer ben ik weg, of mijn bewustzijn staakt

Mijn ogen zijn al zo lang open geweest
In die lange laatste nacht kijken ze naar het vuur
Waar ik bij zit, uur na uur, maar soms is het de hemel waarnaar ik tuur
Toen ik niet ging slapen, was het duister op zijn piek
Nu verschuiven de kleuren van de hemel, traag als de giek
van een zeilboot bij weinig wind, een immense kleurenwaaier boven me

En de sterren, waar het eerst van wemelde, knippen één voor één uit
En de vogels zijn niet langer stil
En de vijf met mij bij het vuur niet langer bedekt met een blauwzwarte bril

En ik ben een draad in dit spinnenweb
En even maken we samen een geheel
-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-

NB: voor wie geïnteresseerd is hier wat achtergrondinformatie:
Ik ben vorige week vijf dagen op wandelkamp geweest met mijn klas. Maandag bij Nederlands kregen we de opdracht er een rijmend gedicht van minimaal tien regels over te schrijven. Ik vond dit gedicht best goed gelukt, dus besloot ik het hier te plaatsen.
Als je behoefte hebt aan uitleg: Het eerste couplet heb ik geschreven met de busreis in mijn achterhoofd. Ik had, met nog vijf anderen, besloten niet te gaan slapen en was zo moe in de bus dat ik steeds in slaap viel, rechtop in de stoel met herrie om me heen en zonder joggingbroek of pyjama. (Nogal ongebruikelijk voor mij, meestal heb ik allerlei vage eisen en moet ik per se op m'n zij liggen en mag het niet te warm zijn en ik moet altijd water hebben en soms word ik midden in de nacht wakker en dan zet ik de wekker af en verslaap ik me.)
De rest gaat (zoals je vast al zag) over die nacht. En de laatste twee zinnen over het feit dat ik me een hechte klas voelde op dat moment, hoewel de meeste mensen sliepen en de rest ergens anders wakker was. Lang zal dat echter niet duren, want volgend jaar gaan we uit elkaar..

Laat weten wat je hiervan vind, zéér opbouwende kritiek verpakt in een berg complimentjes is welkom, maar op eigen risico(6) Sorry, nee echt, ik ben benieuwd, alle soorten reacties zijn welkom.

Dank je wel voor het lezen!

Reageer (2)

  • Nemph

    Ik vind hem ook in het geheel prachtig.
    Je woordgebruik is echt prima, soms kap je zinnen af op een uitstekend moment om een pauze te creëren (geen idee of het bewust gedaan is, maar dichters hebben nu eenmaal soms hun technieken) en je motief is ook heel erg mooi, met ergens toch een toontje van berouw omdat jullie uit elkaar gaan (ugh, iedereen heeft dat vervelende moment met een fijne klasgroep wel eens).
    So yeah, ik vind hem ontzettend mooi. =D

    1 decennium geleden
  • Annabeth01

    Ik vind het prachtig

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen