De leegte van je hart.

Verdronken in een rivier van tranen,
verraden door mijn eigen hart,
waar ik eerst mooie kleuren zag,
is het nu enkel nog kil en zwart.
Als ik ontwaak uit mijn dromen
stroomt de pijn meteen naar boven.
Een nachtmerrie die opnieuw begint,
waar ik weer aan moet geloven.
Denkend aan de haat en tranen,
aan alles wat ik heb verkloot.
Bloedende harten die stoppen met kloppen,
rozen zo zwart als de dood.
Waar cupido ooit ware liefde vond,
waar vriendschappen zijn ontstaan,
is nu alleen nog maar een koude leegte,
alsof ik nooit heb bestaan.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen