Het houten bankje vlak buiten de stad
het houten bankje vlak buiten de stad
hopend om je terug te zien zit ik hier,
wachtend op het houten bankje vlak buiten de stad,
mensen staren me vreemd aan,
wijzen naar me en hun woorden snijden in mijn huid als scherpe messen,
maar ik negeer het,
kan niet meer doen dan op je te wachten hier
op het houten bankje vlak buiten de stad.
dagen, weken, maanden zelfs seizoenen heb ik voorbij zien gaan,
Bussen komen en gaan, maar nooit stap jij uit.
Jij houd je verborgen achter de bergen die hemel en aarde scheiden,
Hier zit ik dan, met enkel de hoop dat je me weg komt halen
van het houten bankje vlak buiten de stad.
Reageer (6)
mischien is zij ook op een bankje gaan wachten op hem.
1 decennium geledendat ze bij een ander busstation is uitgestapt.
maar waar is de rijm gebleven in de gedichten die ik lees?