Het Eerste Licht
Het Eerste Licht
Licht valt in een kleine straal door het gordijn,
De kamer is nog steeds duister,
Bang mag het meisje niet zijn,
Ze spitst haar oren en luistert,
De klank van Engelen,
Helder als glas,
Aan haar ooghoek zie je tranen bengelen,
Haar angst is verstikkend, als toxisch gas,
Ze zou haar gevoelens opzij moeten zetten,
En toch houdt zij ze bij zich,
Ze zouden haar niet mogen beletten,
Maar ze heeft totaal geen inzicht,
In dat licht,
Zij heeft het licht nooit gemist,
Nooit gezien,
Tot voor kort wist ze niet eens dat er nog iets is,
Buiten de donkere mist,
Het kleintje heeft altijd zonder licht geleefd,
In een kamer die zijzelf heeft gecreëerd,
Ze weet niet dat ze het licht niet hoeft te vrezen,
Want bij dat licht,
Begint haar leven...
Reageer (4)
van sommige gedichten word ik bang
8 jaar geledendit is er zo eentje niet omdat ik het ook zo zou beschrijven of dat het herkenbaar is
maar omdat ik er een gevoel bij krijg
een onbeschrijfbaar gevoel
waar ik een beetje bang van woord
maar ik denk dat dit gedicht voor iedereen iets anders is
het doet me denken aan die moderene kunst iedereen ziet er wat anders in
Is dit het moment dat het meisje geboren wordt?
9 jaar geledenIk wil er iets over zeggen, maar ik weet niet precies wat... Het is diep, ofzo... Ik zie het voor me. Ik vraag me af of het iets met jou zelf te maken heeft, maar daar hoef je niet op te antwoorden. Het maakt me wel nieuwsgierig... en ze zal vanzelf het goede inzien van het licht, als dat licht echt zo goed is als je zegt.
9 jaar geledenWacht... je inspireert me! Dankje! (Niet voor Freakschool helaas... maar ben er wel blij mee)
Wauwe
9 jaar geleden