When you lose your great love

Tranen stromen als een rivier over me heen.
Het water vult kuiltjes in de grond, wanneer je erin stapt wordt het beeld wazig en zie je weer de werkelijkheid: het vervagen van je droom.
Elk kuiltje is een wond die open blijft zoals vragen die nooit beantwoord zullen worden.
Een steen. mijn hart wordt platgedrukt en de schrijnende hitte van gesmolten lava boord zich dieper in me.
Mijn hart wordt ijskoud: geen pijn meer voelen, het mag gewoon niet, geen traan laten, niemand mag zien hoe ik echt ben.
Pijn voelen kalmeert me, ik ben ertegen bestand.
Dagen, maanden, vlogen als kalenderblaadjes in de herfst en zochten zich een weg.
Alles zal nooit meer hetzelfde zijn.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen