Kijkdoos bouwer

Kleine jongen met hoofd gebogen
Zoekende helderblauwe ogen
Houdt zijn armen geklemd
Om een grote lege doos

Observeur van werelden groot en wijd
Vult hij de doos met de zeeën van tijd
Hij verzamelt schaduwen van verlangen
En kleurt ze in met het licht van vertrouwen

Plaatsen van vreugd en plaatsen van bloed;
Ieder van hen ziet hij tegemoet
Hij fotografeert ze met zijn alziende blik
En bouwt er muren van in zijn land van karton

Na een eeuwenlange tocht naar het leven
Besluit hij zijn vondsten een dak te geven
Voor het eerst in een hele lange tijd
Is zijn glimlach de weg niet langer kwijt

Luid kloppend op een welbekende deur van hout
Grijpt hij zich vast aan trots op wat hij heeft gebouwd
Maar het valt in duizend glazen stukken
Als herkenning in haar ogen uitblijft

Niemand die zijn kijkdoos van het leven wil delen
Niemand die de dwalende jongen iets kan schelen
De moed vliegt langzaam verder bij hem weg
Tot iemand op zijn lange pad verschijnt

Blikken kruisen elkaar en vinden tinten van gelijkenis
Hij ontdekt wat het gevoel van geluk nu werkelijk is
Samen vervolgen ze hun verre reis naar de erkenning
Met handen ineengeslagen en kijkdozen op hun rug

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen