Rode Tranen
Rode Tranen
Ik houd van de duisternis,
Omdat daar niemand ziet
Wat er van me geworden is.
En omdat ik daar ontken
Waar ik mee bezig ben.
Het blijft een cirkel van lange nachten,
Hopend op een antwoord.
Terwijl de storm van gedachten
Rondtolt en ik niet weet waarom,
Of waarop ik blijf wachten.
Die diepe leegte waardoor ik lijkt te barsten
En als ik bloed dan is het
Alsof zorgen even kunnen wachten.
Want bloed is rood en helder,
Zoals mijn gedachten moeten zijn.
Maar als de wond stopt met huilen,
Pas dan begint de pijn
Waarvan littekens,
Zelf gemaakt,
Er altijd zullen zijn
Een litteken dat vertelt
Welk verhaal ik niet begreep.
Een verhaal dat ik mezelf geregeld
Probeerde te vertellen terwijl ik zweeg.
Reageer (7)
@Kay_Xx_Kay
8 jaar geledenDat is niet helemaal wat dit gedicht wil zeggen. Het gaat over het hoofdpersonage uit een verhaal dat ik schreef. Er is niet wat ik ermee wilde zeggen, het is gewoon een verwoording van hoe hij zich voelt.
Ik heb mezelf ook gesneden. Dit gedicht wil geloof ik duidelijk maken, dat de littekens eigenlijk mooie wonden zijn. Waar je later aan herinnert kan worden met : vroeger was ik zo, nu ben ik gelukkig... ?
8 jaar geledenDat einde is goed verwoord. :o
8 jaar geledenZó mooi!
8 jaar geledenDat is pittig goed geschreven
8 jaar geleden