Opdracht levensbeschouwing.

Hoe zou je reageren als je beste vriend(in) zou zeggen dat hij/zij op het andere geslacht viel.
- Beschrijf vriendschap
- Jouw reactie
- Drie tips
- Hoe loopt het af

*beknopte omschrijving*

Eva, mijn beste vriendin. Ik wist gewoon niet beter, van de kleuterklas tot nu, in de tweede van het middelbaar. We zijn beiden veel veranderd maar een ding niet, onze vriendschap. We wisten alles van elkaar, geen geheimen, best friends, ik kon alles aan haar vertellen. En dat deed zei ook bij mij, tenminste dat dacht ik. Niet dat ze loog, maar blijkbaar zat ze ergens mee en ze wilde mij niet zeggen wat. Tot kort geleden.
Ik weet het nog goed, dat moment staat gewoon in m’n geheugen gegrift ik weet niet waarom. Het was op haar kamer, op een gure vrijdag in oktober. “Ga je het nou eindelijk vertellen dan?” vroeg ik ongeduldig. Nee, geduld was beslist niet een van mijn beste kanten, ik was zo nieuwsgierig als het maar zijn kan. Eva staarde uit het raam, maar ik wist niet wat er zo interessant was aan de blaadjes die van de bomen werden gerukt. “Eva? Aarde aan Eva?” Eva zuchtte diep en keek me doordringend aan met haar kastanjebruine ogen. “Oké, oké, maar het is echt moeilijk voor me, nogal ingewikkeld als je begrijpt wat ik bedoel.” “Eef, je kunt me alles vertellen, vroeger, nu, dat weet je. En nee ik begrijp je niet maar wel als je het me natuurlijk vertelt.” In mijn hoofd flitste er allemaal erge dingen, Eva die ziek zou zijn, Eva die mishandeld werd, maar niet het gene wat ze zou gaan zeggen. “Annouk, ik wil gewoon dat je dit weet, maar hou het wel stil alsjeblieft, zelfs mijn ouders weten het niet.” “Ja, natuurlijk, vertel nou maar,” ik grijnsde. Er volgde een stilte, Eva zuchtte, en zei uiteindelijk:
“Ik ben lesbisch.” Drie woorden, een zin, hoeveel impact kon dat hebben, niet zo veel. Tenminste als het normale woorden waren geweest, deze woorden waren onbeschrijflijk raar, sloegen in als een bom. Ik staarde haar een moment aan, knipperde met m’n ogen. Heel even stond mijn wereld op z’n kop. Ik weet niet waarom, zo veel zou er niet veranderen, maar het was gewoon gek. Waarom had ik dat niet doorgehad, het niet gezien? Ik ken Eva het allerbeste en toch heb ik iets gemist. Ik voelde me een nogal slechte vriendin. Ik was niet bang dat ze ineens op mij zou zijn, ik bedoel, als dat zo was had ze dat er wel gelijk bij gezegd, daarvoor kende ik Eva te goed. Maar het zou gewoon de kleine dingen veranderen zoals het roddelen over jongens.
Toen bedacht ik dat ik stom bezig was. Ik kon haar toch niet verbieden zichzelf te zijn? Dit was Eva en zo moest ik haar accepteren. Ik wist ook niet waarom ik dat niet zou kunnen, ook al viel ze nu ineens op meisjes. Ze zou altijd de Eva zijn die ik gewend ben. Waarmee ik speelde, en lachte en lol had. Dat veranderde nu niet ineens. Het was trouwens ook niet zo dat ze ineens veranderd was, ik beseft dat dit al langer moest zijn geweest, niet ineens van de een op de andere dag. “Annouk? Gaat het wel?” Eva keek ongerust, maar vooral bang, bang dat ze mij zou verliezen? Ik had ineens medelijden met haar, het moest voor zeker al niet makkelijk zijn. Iedereen in haar omgeving, ze weten niet beter dan de gewone Eva, die dus hetero is. “Eef, denk je echt dat dit iets verandert tussen ons, nou nee. Wat je ook doet, ik zal je niet laten vallen. En zeker niet om zoiets. Je bent nog niet van mij af,” ik grijnsde en Eva grijnsde mee. “Best friends,” zei Eva en ze lachte, alle spanning was ineens weg.
“Maar uuhm,” ik schraapte mijn keel, “je ouders, hoe ga je het die vertellen?” “Ik weet het niet. Totaal niet.” Eva’s blik was hulpeloos. “Heb jij niet wat tips, ik ben wanhopig!” “Haha, rustig maar. Nou ja, weet je hun visie over homoseksualiteit. Ik zou daar in ieder geval een beetje over polsen.

Komt binnenkort de Gay Parade weer niet, dat wordt toch op tv uitgezonden? Zet hem daar eens op. En al ze zeggen ‘Hè Eef zet dat vieze gedoe eens af’ dan weet je dat je nog wat werk aan de winkel hebt. Je moet het een beetje op hun aanpassen weet je wel.” “Ja, oké, dat is wel belangrijk ja inderdaad, thanks. Maar het vertellen zelf, hoe of wat, enig idee?” Ik kauwde op m’n lip. “Ik zou kijken wie zoiets het makkelijks zou opvatten. Lijkt me je pa,” ik grijnsde. Eva’s vader, echt een top kerel, vond alles goed zolang zijn dochter geen rare streken uithaalde. “Laat hem het aan je ma doorvertellen dan. Ooh ja, wees serieus, geef duidelijk aan dat dit geen puberachtige fase is. Want dat is het toch niet?” “Nee,” zei Eva plechtig en ze schudde haar hoofd, “Het is gewoon wie ik ben, jongens doen me op de een of andere manier niks.” “Heb je al een vriendinnetje gehad?” het kwam er stuntelig uit, het was zo raar om er aan te wennen. Eva bloosde hevig, “Nee, ik heb wel een keer met een meisje gezoend.” Ze giechelde. En samen lachten we, gewoon om dat het kon. Omdat ik blij was, dat dit Eva’s geheim was, dit was niet eens zo heftig, ik wende er wel aan.

-zaterdag avond-

Er werd op mijn deur geklopt. “Ja?” “Annouk, Eva is er voor je.” Hoorde ik mijn moeder zeggen. “Ooh, laat haar maar binnen,” zei ik alsof ik haar verwachtte maar ik kon mijn verbaasdheid niet onderdrukken. Eva stormde de kamer binnen, ik zag mijn moeder nog net in de gang een wenkbrauw optrekken. “Annouk, ben zo blij je te zien!” ze vloog me om de hals. “Hoi Eef, alles goed?” zei ik verbaasd. “Nou en of!” Ze liep naar de deur om die te sluiten en plofte neer op m’n bed. Ze vouwde haar handen op haar schoot, zuchtte en zij toen op een officiële toon: “Ik heb het mijn ouders verteld.” “Echt?! Wat goed van je, Eef! En, en hoe verliep het gesprek?” “Nou, vrij goed eigenlijk. Ik had wel een beetje kunnen polsen over hun visie daarover, want dat heb ik niet durven doen, maar gelukkig accepteren ze homoseksualiteit wel. Ik heb het toch gelijk tegen ze allebei gezegd. Mijn moeder had er wel meer moeite mee, het was wel soort een shock voor haar. Maar ze zeiden dat ze me accepteerden zoals ik was en dat ze nog steeds veel van me hielden. Dus ik ben heel blij.” “Goed zo, ben trots op je, Eef!” Ik omhelsde haar.

-drie maanden later-

Het blijkt maar weer eens dat ik veel te drastisch denk. Van alle problemen die ik dacht dat we ze zouden krijgen hebben we er geen een. Alles is net zoals vroeger. Soms is het echt heel grappig want dan zien we een stelletje lopen en zeg ik “Oeh, hij is knap” en dan zegt Eva droog “Ja, dat lange, bruine haar tot over haar schouders. Prachtig.” Dan liggen we echt dubbel. Dus mocht je denken dat homoseksualiteit je leven negatief beïnvloed, ga dan maar gauw wat anders denken. Eerst dacht ik dat het een soort blok aan m’n been zou zijn, dat ik niet zo maar alles meer kon zeggen waar Eva bij was, maar integendeel, Eva lacht net zo hard mee. Het went best makkelijk als je je openstelt voor de mening van de ander en die gewoon respecteert. Deed iedereen dat maar.

Reageer (2)

Lucid
Oe! Jij hebt ook zo'n goed verhaal!

1 decennium geleden
Astrale
Gooeeed.
1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen