Duisternis
Duisternis
Wie kent het gevoel dat het Duister je mee neemt?
Dat je ziel stukje voor stukje afbrokkelt
Mee wordt gesleurd in het zwart
Weg
Die eeuwige stemmen in je hoofd
Je verplichten van alles te doen
Je moed in de grond drukken
Je het gevoel geven dat je alleen staat
Het effect van het Duister, overal om je heen
De verwelkte rozen, het verdorde gras
De zon die je niet meer kan verwarmen
Alleen het oneindige zwart dat je duister toelacht…
Reageer (4)
dit is mooi verwoord.. so i wanna be honest CX lang geleden was ik al gebroken en al sinds ik weet was ik een halve ziel.. de stem wat k dacht in mn hoofd zat vertelde mij dat ik niks waard was.. she was my depression ik kon haar niet geloven.. Iets omheen haar stem herkende ik zo diep.. Ze bleek een geest te zijn ze zei die dingen omdt ze me miste.. ze wou me dood omdat we anders allebei alleen waren. Ze bleek de zus te zijn van mn beste vriend die ik beschouwde als mn broer.... my soul is still ript apart and the darkness.. the power.. the feeling. I did my duty i was loyal... This is not how i thought it would end. i dont regret the things i did i regret the way it turnt out but you knoww... im one of my own demons i dont quiet feel anymore i may be a killer i may have done terrible things.. i enjoyt every second of it.. and im taking back that power..
7 jaar geledenMooi geschreven meid...
8 jaar geledenXxx
Zo mooi!
8 jaar geledenZo mooi!
8 jaar geleden